Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 4

[Arnoldus Drakenborch]

DRAKENBORCH (Arnoldus), geboren te Utrecht den 1^sten Januarij 1684, was afkomstig uit hetzelfde geslacht als den voorgaande. Zijn grootvader was Arnoldus Drakenborch die in het Kapittel der Kanunnikken ten Dom het Schouts-ambt bekleedde, zijn vader Evert of Everard Drakenborch, Doctor in de Regten en Secretaris van het Domkapittel, en zijne moeder Susanna de Bane. Arnoldus was de oudste van elf kinderen en genoot het onderwijs aan de Latijnsche School in zijne geboorteplaats, vertrok daarop naar Lingen, keerde na drie jaren terug en studeerde aan de Utrechtsche Hoogeschool in de Regtsgeleerdheid, daarna ook te Leiden, alwaar hij in 1707 den Doctoralen graad verkreeg, na het verdedigen eener Latijnsche verhandeling de Officio Praefectorum Praetorio, die in den Thesaurus Dissertationum van Oelrichs werd opgenomen, en ook te Utrecht in 1707 in 4^o het licht zag. Hij was er evenwel niet toe te brengen om van zijnen graad voor de regtbank gebruik te maken, en besteedde zijne ledige uren tot de vertaling van den Dichter Silius Italicus, wiens verheven dichtstuk eene naauwkeurige uitgave en opheldering behoefde. Hiermede bezig deed hij eene reize met zijnen vriend en leidsman Petrus Burman naar Frankrijk, en verzamelde voor de uitgave van bovengenoemden dichter vele stukken, door de hulp van den geleerden Montfaucon te Parijs. Teruggekeerd werd hij in Burman's plants

[p. 319]

benoemd tot Hoogleeraar in de welsprekendheid en geschiedenis, en deed in Mei 1716 zijne intree-rede: de utilitate et fructu, qui ex humanioribus disciplinis in omne genus hominum et doctrinarum redundent. Als aftredend Rector Magnificus heeft hij in 1722 eene redevoering gehouden over de vraag: Unde fiat ut studia humaniora tantopere hodie negligantur? en hij heeft den 27^sten Maart 1736 het eerste eeuwfeest der Utrechtsche Academie gevierd, in de Domkerk, met eene Oratio panegyrica in natalem saecularum Academiae Trajectinae (Traject. 1736. 4^o).

Drakenborch wordt door zijne tijdgenooten genoemd een godsdienstig mensch, zedig, deftig, nederig, openhartig en opregt. Hij was gehuwd met Katharina van de Wall, die hem vier kinderen schonk, welke allen jong zijn gestorven. Hij zelf overleed den 16^den Januarij 1748, en zijne nagedachtenis werd gehuldigd door eene Latijnsche lijkrede van zijnen vriend en ambtgenoot Johannes Oosterdijk Schacht, die door den druk is bekend gemaakt (Utr. 1748. 4^o). Zijne afbeelding naar J.M. Quinkhard, door Houbraken, ziet het licht.

De werken door Drakenborch of van anderen of van zich zelven uitgegeven zijn getiteld:

De praefectis Urbis, Ultr. 1704. 4^o. herdrukt ald. 1752. 8^o.

C. Silius Italicus cum notis variorum, Ultr. 1717. 4^o.

Lijkreden over F. Burman, den zoon, Utr. 1719. 4^o.

Breves positiones, quibus Historia Foederati Belgii illustratur, Ultr. 1737. 8^o. (zonder zijn naam).

Titi Livii Historiarum libri cum notis integris doctorum virorum, 7 tomi, Amst. 1738-1746. 4^o.

Lijkreden over Prof. H.S. van Alphen, Utr. 1743. 4^o.

Aanhangsel op de Kerkelijke Oudheden van Nederland, Utr. 1744. 8^o. (zonder zijn naam)

Redevoering gedaan voor den Doorlugtigste Vorst en Heere W.C.H. Friso, Prins van Oranje en Nassauw enz. toen Zijne Hoogheid tot Stadhouder, Capitein en Admiraal Generaal van de Provintie van Utrecht enz. ingehuldigd wierd, op den 27^sten July 1747, Utr. 1747. 4^o.

Voorts bestaan er van hem korte aanmerkingen op het Lexicon Atticum van Thomas Magister, die van zijne Grieksche taalkennis kunnen getuigen, en gevoegd zijn bij de uitgave van dat werk in 1757 te Leiden in 8^o. Hij liet onvoltooid achter zijne Origines Trajectinae, waarvan het handschrift, 44 bladzijde in 4^o, berust op de Bibliotheek der Maatschappij van Nederlandsche letterkunde te Leiden.

Zie Boekz. der Gel. wereld, 1716 a bl. 581, 1748 a bl. 110, 595 604, 610; van Abkoude, Naamreg. van Ned. Boek. D. I. St. I. III. IV; Ferwerda, Cat. Univers. D. I. St. III. bl. 177, St. IV. bl. 169, St. XII, bl. 64; Saxe, Onom. liter. T. VI. p. 73, 74; de Chalmot, Biogr. Woordenb.; van Kampen, Geschied. der Ned. lett. en Wetensch. D. II. bl. 253, 254; Collot D'Escury, Holl. Roem, D. IV St. I. Aant. bl. 227-229; Cat. van de

[p. 320]

Bibl. der Mautsch. van Nederl. Letterk. te Leid. D. I. bl. 77, D. II. bl. 41, 1ste verv. bl. 94; Muller, Cat. van Portr. bl. 74.