Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 4

[Filips van Dorp]

DORP (Filips van), tweede zoon van Frederik van Dorp voornoemd, en van diens eerste vrouw Anna Schets. Hij was in Zeeland in 1587 geboren, en na in mindere rangen bij verscheidene voorvallen blijken van zijnen moed en zijn beleid gegeven te hebben, verkreeg hij den rang van Luitenant Admiraal en had in 1621 het bevel over het tweede smaldeel der vloot onder den Admiraal Swartenhondt. Toen in dat zelfde jaar de Duinkerksche kapers van een aantal schepen zich hadden meester gemaakt, en algemeen verslagenheid en gemor hierdoor te weeg gebragt was, deelde hij in het lot van hen, aan wien de schuld werd geweten. Te Vlissingen aan wal stappende, werd hij door het volk deerlijk gehoond en te Vere met steenen geworpen. De Staten van Zeeland verklaarden hem vervallen van zijn ambt, doch hij werd in zijne betrekking door den Stadhouder weldra hersteld. In 1624 begeleidde hij eene koopvaardijvloot naar het vaderland, en ontmoette vijf Spaansche schepen onder den Admiraal Michiel Colaert, die, beter bemand dan de zijne, hem aanvielen. Hevig was den strijd; maar zoo groot was de moed van van Dorp en de zijnen, dat de vijand ten laatste moest afdeinzen. Den volgenden dag bragt van Dorp, deerlijk gehavend, de vloot behouden te huis, ontving een beter en sterker bemand schip en tot loon voor zijne dapperheid schonken hem de Algemeene Staten eene gouden keten om den hals te dragen. In 1625 nam van Dorp deel aan de verovering van la Rochelle, en werd door den Franschen Koning tot Ridder der orde van St. Michiel verheven.

In 1627 werd van Dorp benoemd tot Luitenant-Admiraal van Zeeland, daarna van Holland en West-Friesland en naderhand beschreven in de Ridderschap en Edelen van Holland. Hij werd in 1636 met eene vloot van zeven en twintig schepen uitgezonden om de Haringvloot te beschermen, en in 1637 ter

[p. 286]

beteugeling van de Duinkerkers. Zijne vloot was evenwel door de nieuwe verzorgers zoo slecht uitgerust, dat toen van Dorp drie malen te vergeefs had geschreven om de vloot van mondbehoeften te voorzien, hij besloot om naar het vaderland terug te keeren, met goedkeuring van den door hem belegden krijgsraad. Ofschoon het op last der Staten ingestelde onderzoek het beweeren van van Dorp volkomen regtvaardigde, werd hem zijne te huis komst, niet tegenstaande hij wist dat er eene Spaansche vloot met geld en manschappen te Duinkerken gewacht werd, zeer ten kwade geduid. Het kwam van het eene woord op het andere. Met de verzorgers van de vloot had hij in de vergadering der Staten van Holland hooge woorden gehad. Daarbij kwam, dat de Spaansche Admiraal tijdens de afwezigheid van van Dorp, verscheidene Hollandsche schepen verbrand had, en deze ramp werd op nieuw aan van Dorp geweten. Aldus van alle kanten aaugevallen, en bewust van zijn goed regt, verzocht hij zijn ontslag, hetwelk hem in October 1637 eervol gegeven werd. Ook zag hij zich door den Prins benoemd tot Raad ter Admiraliteit op de Maas, hetwelk hij verbleef tot aan zijn dood, die in 1652 plaats had. Zijn lijk werd in de kloosterkerk te 's Hage begraven. Hij was gehuwd met Sara van Baerle, bij wie hij drie dochters, Sara, Anna Jacoba en Emilia verwekte.

Zie van Leeuwen, Bat. Illustr. bl. 936, 937; Hoogstraten, Woordenb.; Aitsema, Saeken van Staat en Oorlogh, (4^o. uitg.) D. II. bl. 37, 120-123; Le Clere, Geschied. der Vereenigde Nederl. D. IV. bl. 619-622; de la Rue, Staatk. en Heldh. Zeel. bl. 146-148; Lev. van Fred. Hend. D. II. bl. 603, 604; Timareten, Verz. van Gedenkst. D. II. bl. 187; de Jonge, Geschied. van het Nederl. Zeewez. D. I. bl. 341, 362, 369, 380; Muller, Cat. van Portrelt. bl. 73.