Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 4

[Antonius van Deinse]

DEINSE (Antonius van), behoorde tot hetzelfde geslacht, werd den 11^den Mei 1764 te Sluis in Vlaanderen geboren, en was de zoon van Johannes van Deinse en van Johanna Margaretha Willemsen. Hij werd in 1787 predikant te Gapinge, in welk jaar hij een gedicht vervaardigde op Scharp's, Geschiedenis en Costumen van Axel. Hij was verder van 1789 tot 1792 predikant te Oost-Kapelle, van 1792 tot 1797 te Utrecht, van waar hij naar Middelburg vertrok en gedurende vijf jaren president was van de Algemeene Synode der Nederlandsche Hervormde Kerk. Ook was hij gedurende twintig jaren praeceptor aan de Latijnsche School te Middelburg en sedert 1802 tot aan zijnen dood schoolopziener in het

[p. 99]

district van Zeeland. Hij behoorde tot de leden van het Haagsche Dichtgenootschap: Kunstliefde spaart geen vlijt, en was een niet onverdienstelijke dichter. Hij was ridder der orde van den Nederlandschen leeuw en schreef:

De vervolging der Waldenseren opentlijk in de gehoorzaal van Middelburgs Illustreschool opgezongen. Middelb. 1782, 8^o.

Kerkelijke redevoering ter opening van de Synode der Hervormde Kerk in 1820. Middelb. 1820, 8^o.

Van Deinse overleed te Middelburg den 19^den November 1829. Zijne afbeelding ziet in steendruk, folio formaat, het licht.

Zie Scharp, Geschied. en Cost. van Axel, D. I. bl. LXII; Arrenberg, Naamreg. van Ned. Boek; de Jong, Alphab. Naaml. van Nederl. Boek., en supplement op die Naaml.; Renier, Nieuwe Naaml. der pred. te Vere, bl. 38; van der Aa, Nieuw Woordenb. van Ned. Dicht., D. II, bl. 37; Boekz. der Gel. Wereld, 1830, D. I. bl. 120-127.