Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 3

[Jan Coens]

COENS (Jan), geboren te Halle in Henegouwen, omtrent het midden der 16de eeuw, werd, na den loop zijner studiën volvoerd te hebben, Licentiaat in de Godgeleerdheid te Leuven, en in 1585 pastoor van St. Martin te Kortrijk; hij vervulde

[p. 595]

deze bediening gedurende 19 jaren, en was met mond en pen een ijverig tegenstrever der reformatie. Hij stierf den 1^sten October 1604 en werd in zijne kerk begraven. Hij schreef:

Een Boeksken van devotie, inhoudende 't gebet des Heeren, de Engelsche groetenisse, de VII Psalmen der penitentiën, verlicht door eenen gheestelycken sin, leerende by forme van bédinge. Antw. 1613, 12^o.

Confutatie oft wederlegginghe van den biencorf; een 'tsamenspraecke tusschen den herder en het schaepken, in dewelcke claerlijck vertoocht wort de valschheit der kettersche leeringhe, ende daer teghen wt dwoort Gods bewesen de onverwinnelicke waerheyt van de leeringhe der H. Roomsche kercke. Loven, 1598. 8^o.

Dit laatste werkje moest strekken tot wederlegging van den Bijenkorf der Roomsche Kerke door Marnix van St. Aldegonde, en is een volledig bewijs van de verregaande onverdraagzaamheid van dezen anders niet onkundigen priester.

Zie Franc. Sweertii, Ath. Belg., p. 412, 413; de Chalmot, Biogr. Woordenb.