Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 3

[Samuel de Chaufepié]

CHAUFEPIÉ (Samuel de), een neef van den voorgaande en zoon van Jaques de Chaufepié, Luitenant bij het Regiment van Evertsen en van Elisabeth de Chaufepié, geboren den 1^sten Junij 1738 te Bergen-op-Zoom, werd na volbragte studie aan de hoogeschool te Leiden, den 2^den Junij 1758, Proponent bij de Waalsche Synode en in 1762 beroepen tot Predikant bij de Waalsche gemeente te Dordrecht, van waar hij in 1763 naar Leiden vertrok. Hier mogt hij zeven

[p. 336]

jaren met lust en ijver het Evangelie verkondigen, tot de aanzienlijke gemeente van Amsterdam hem in 1770 tot haren Leeraar verkoos. Hij verdronk aldaar den 19^den December 1807 in eene der grachten, en had bij zijne echtgenoote, Anne Catherine Françoise de Dompierre de Jonquières, verscheidene kinderen, onder anderen twee zoons, George Samuel en George Abraham de Chaufepié, die beide volgen.

Van hem zien het licht:

Sermons, Amst. 1808, 2 vol. 8^o.

Zie Schotel, Kerk. Dordr., D. II. bl. 215 noot; Naamlijst van Predikanten te Amsterd. bl. 58, uit medegedeelde berigten aangevuld.