Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 3

[Leonard de Casembroot]

CASEMBROOT (Leonard de), halve broeder van den voorgaande, en zoon van Leonard de Casembroot en Godelieve Brest, ontweek tijdig genoeg de moordzieke klaauwen van den bloedraad, om niet een zelfde lot als zijnen broeder te ondergaan. Hij was in zijne jeugd Pensionaris, later Burgemeester, der stad Brugge, en vervolgens wegens Vlaanderen, in het jaar 1572 en 1573, Lid van den Raad van State; dan toen op bevel des Konings van Spanje ingedaagd en gevonnisd, doch reeds naar Holland geweken, werd hij aldaar, door Prins Willem I en de Staten Generaal, tot Raadsheer in den Hove van Holland aangesteld; voorts werd hij in onderscheidene gewigtige bezendingen gebruikt, zoo in Duitschland, Frankrijk en Engeland als elders. Zoo vertrok hij in 1575 naar het Noorden om hulp en onderhoud te bekomen, waarin hij tamelijk naar wensch slaagde; in Maart 1577 werd hij van wege den Prins van Oranje naar Naarden gezonden, om met die stad eene satisfactie te sluiten, op de zelfde voorwaarden als die van Weesp, vervolgens deed hij die satisfactie aldaar afkondigen, en nam van den Magistraat den eed van getrouwheid aan den Prins af, gelijk ook van de Overheden der steden Weesp en Muiden. In Augustus van het zelfde jaar zond de Prins hem met Willem van Zuylen van Nijevelt naar Gelderland, om dit gewest te bewegen zich nader aan Holland en Zeeland aan te sluiten, welken last zij op den landdag te Nijmegen, den 5^den dier maand, met gunstigen uitslag volbragten. Vervolgens werd hij, behalve tot het hooren en beslissen van Godgeleerde twistredenen, in 1583 naar Friesland afgevaardigd om de verschillen tusschen de steden en het platteland bij te leggen.

Na de dood van Prins Willem naar Gouda gezonden, ten einde de Regering van die stad over te halen, om het fraai, doch snerpend vertoog tegen den handel met Frankrijk terug te nemen, en sedert benoemd om met andere Gezanten naar Frank-

[p. 217]

rijk te gaan tot de opdragt van het gebied, hield hem eene ziekte, welke hem te Brielle overkwam, van dat vruchteloos gezantschap terug. Toen de moedige Regering van Gouda, in het volgend jaar, eenen gelijken wederstand tegen het wegschenken van het hoog bewind aan Engeland betoonde, zag Casembroot zich op nieuw benoemd om de noodzakelijkheid van het beslotene ter staatsvergadring van Holland aldaar te betoogen, dan vond geen gehoor. Later, benoemd om de papieren van Paulus Buys te onderzoeken, ontsloeg hij zich, op het vermoeden dat de kist open was geweest, van dien onaangenamen last. Hij waarschuwde Oldenbarneveld voor de lagen van Leyeester, en vertrok sedert naar Engeland tot den vernieuwden vredehandel in 1587. Kort na zijne terugkomst werd hij naar Noord-Holland gezonden, om de gerezene geschillen bij te leggen, en zag zich mede gekozen tot het beramen der nieuwe kerkenorde. Na het overlijden van den President van den Hove Gerrit van Wijngaarden, nam hij, gedurende het verschil over de vervulling van die waardigheid, de werkzaamheden daarvan waar.

Hij overleed te 's Gravenhage in Maart 1604 en werd aldaar in de groote kerk begraven. Bij zijne huisvrouw Cornelia van Poppe had hij acht kinderen verwekt, van welke nog afstammelingen in het leven zijn. Zijne zoons waren Leonard de Casembroot Raadsheer in den Hoogen Raad van Holland, Zeeland en West-Friesland, die in 1637 overleed; Samuel de Casembroot, Heer van ter-Moer, die volgt; Jan de Casembroot, Ontvanger en Schepen van 't Vrije van Sluis gestorven in 1625.

Zie de Kempenaere, Vlaemsche Kron. bl. 266; de (Beaufort,) Leven van Willem I, D. II. bl. 600; Wagenaar, Vaderl. Hist. D. VII. bl. 78, D. VIII. bl. 54-56; Vrolikhert, Vliss. Kerkh., bl. 271 en 272, ter welker laatste bladz. hij abusivelijk Reynaard genoemd wordt; te Water, Verb. der Edelen, St. II. bl. 319 noot; Kok, Vaderl. Woordenb. Aanh., D. I. bl. 185: de Chalmot, Biogr. Woordenb.; Groen van Prinsterer, Archiv. de la Mais. d'Orange-Nassau, Tom. VI. pag. 17, 121; Arend, Algem. Geschied. des Vaderl., D. II. St. VI. bl. 184, D. III. St. I. bl. 136; Gaillard, Influence de la Belgique sur les Prov. Unies, pag. 252, uit familiepapieren aangevuld.