Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 3

[Johannes Hendricus Alexander Camp]

CAMP,⁽¹⁾ (Johannes Hendricus alexander) een zoon van Johannes Judocus Camp, die als Cavallerie Officier in den slag bij Oudenaarden, door eenen kanonskogel, het been verloor, en van Johanna Waldmans, geboren te 's Hertogenbosch, den 6^den Januarij 1721, trad in het jaar 1736 in krijgsdienst als kadet der Infanterie. In het jaar 1741 tot Ingenieur bevorderd, woonde hij als zoodanig den veldslag van Fontenoi, den 11^den Mei 1745 en in 1747, het beroemde beleg van Bergen op Zoom bij, alwaar hij, bij den mijnenoorlog, drie wonden ontving. In het jaar 1749 de krijgsdienst verlaten hebbende,

(1) Toen Keizer Karel V uit Spanje naar Duitschland trok, was in zijn gevolg zekere del Campo, die in den oorlog tegen de Turken den Vorst het leven redde, door een Janitzaar, welke het op 's Keizers leven toelegde, tegen eenen boom te doorsteken. De Vorst verhief hem tot den adelstand, en gaf hem tot wapen eenen boom met eenen degen doorstoken en een Turkenhoofd daarboven. Del Campo huwde in Duitschland en vestigde zich aldaar. Een kleinzoon van hem woonde in het Nassausche, en toen Prins Maurits, op het laatst der zestiende eeuw, aldaar troepen voor zijn leger aanwierf, trok deze met hem mede naar Nederland en veranderde, wegens den haat, dien men hier den Spanjaarden toedroeg, zijnen naam in Camp. Sedert waren er altoos van zijne afstammelingen in Nederlandsche dienst. In 1842 werd de oude familienaam van del Campo weder aangenomen.

[p. 50]

was hij later als burgerlijk Ingenieur van noord-Braband en Gelderland werkzaam en overleed den 13^den Junij 1807, bij zijne echtgenoote Wilhelmina Jacoba van Rooy, nalatende zes zoons en drie dochters. Onder zijne zoons was Willem Petrus del Campo genaamd Camp die volgt.

Zie Bosscha, Nederlandsche heldendaden te land, D. III bl. 107 noot, uit medegedeelde berigten aangevuld.