Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Eerste en tweede stuk

[Jakob Bogaard]

BOGAARD (Jakob), Bogaardt of Bogaart, zoon van den voorgaande, geboren te Dordrecht omtrent het jaar 1445, legde zich op de wetenschap toe, die zijn vader uitoefende, en vestigde zich; na den graad van Licentiaat te hebben bekomen als Geneesheer te Antwerpen. In 1480 keerde hij naar zijne geboorteplaats terug, en sloot den 24en Mei van dat jaar een verdrag met de Regering van die Stad, waarbij hij zich verbond om gedurende 10 jaren, op eene jaarlijksche wedde van 50 Peters of Guldens, den Leeraarsstoel waar te nemen, voor welke de Licentiaat Jan d'Inchy had bedankt. Den 13den Junij van het zelfde jaar werd hij bevorderd tot Doctor. Indien hij, zoo als zijn grafschrift vermeldt, gedurende 36 jaren Leeraar was, dan volgt hieruit dat hij in 1504 voor zijne professie moet bedankt hebben. Na den dood van zijne huisvrouw, Adriana Lathouwers of van Daesdonck, die in 1601 overleed, omhelsde hij den geestelijken staat, en werd tot Priester

[p. 763]

geschoren, hij volgde sedert Dr. Gaspar Aegidii op, in diens kanunnikaat van St. Pieter van den tweeden rang, en in de professie der Geneeskunst, welke daaraan verbonden was. Na 12½ jaar dien post te hebben waargenomen stierf hij den 15den Julij 1520, een zijner vijf zonen, Arnold Bogaard, was Licentiaat in de Regten en werd in 1520 Raadsheer in den Hoogen Raad te Mechelen.

Bogaard werd voor de eerste maal in Februarij 1502 tot Rector van de Hoogeschool verkozen, vervolgens in 1504, 1507, 1509 en 1512. Hij heeft een handschrift nagelaten:

Collectorium sive Commmentaria in Avicennae Practicam.

Zie Balen, Besch. van Dordrecht, bl. 204; Halma, Tooneel dvr Vereen. Nederl.; Hoogstraten en Brouerius van Nidek Algem. Hist. Woordenb.; Kok, Vaderl. Woordenb.; Biogr. Univers.