Zeeuwsche Nachtegael en bijgevoegd Tafereel van sinne-mal

Lof van de Leuvvercke.

LEeuwerckje soet en altijt bly,
Van alle sware sorghe vry;
Wie van de ghene, die beminnen
Die drie-mael drie Gedicht-Goddinnen,
Kan swijghen op sijn soete luyt
Dijn hooghe stem en wilt geluyt?
Ick sou my kennen gants onweerdich
Haer wijse leer en conste veerdich;
Indien ick sweech en ging voorby
Hoe aengenaem dijn singen zy.
De stemmen wilt die velt vercieren,
En om den hoogen hemel swieren,
Verr' overtreft dijn soet geschal
En laet sick hooren over al.
Als Lentens tijt 'tlant onbewogen
Met nieuw gelaet toont overtogen;
En dat de soete Bloem-Goddin
De velden heeft ghenomen in;

[p. 62]

 

En alle vee, en alle dieren

20

Vrou Floraes blijde comste vieren,

 

En dat de bouw-lien 'smorghens vroegh

 

Doorsnijden d'aerde metten ploeg;

 

Alsdan ghevlogen hun besijden,

 

Haer herten droef, du gaetst verblijden;

25

En nu beneden op een cluyt.

 

Dan boven d'aerde dijn geluyt

 

En soet gesang om hoog geresen

 

Doet al de dierkens vrolic wesen:

 

Ia d'aerde self om dese vreucht

30

Sick blijder thoont en meer verheucht

 

Dan als haer borst wort op-gesneden,

 

En met den ploeg van een gereden.

 

Als nu den claren dagheraet

 

Wt-breken met de sonne gaet,

35

En dat dijn pluymen zijn begoten

 

Met soeten dauw, om hooch gheschoten;

 

De winden du dijn liefde soet

 

Vertellest met een bly ghemoet,

 

Dies hoortmen dan dijn keelken beven

40

En menich soete deuntjen geven,

 

En leeghe nu, dan hooghe weer

 

Dijn stemme drillen even seer:

 

Dan gaetstu weer, stracx neer-geschoten,

 

In boskens dicht met gras besloten,

45

Dijn huys besoecken, en met een

 

Wt-kippen dijne jongskens cleen.

 

Of broeyen uyt op dijne wijse,

 

En hun besorghen hare spijse,

 

Van risp' of kever eenich lidt,

50

Of tvliegjen dat in bloemkens sit.

 

Tot vreuchden dan, int gras geboghen,

 

Van d'eene sy werd ick bewoghen

 

Door dijne stem en hooch geluyt;

 

Van d'ander sy de boere-fluyt

55

En 'tsoet gesang van d'Herderinnen

 

Verquict mijn hert en droeve sinnen.

 

Geluckich dan, soo noem ick dy,

 

Leeuwercke soet en altijt bly,

 

Die't onbecommert is gegeven

60

In vreuchden oyt te sullen leven;

 

Die sonder sorg of argelist

 

Geen valscheyt onderworpen bist,

 

In wiens gemoet geen quae gebreken

 

Noch boose lusten oyt ontsteken;

65

Dat door bedroch en vonden quaet

 

Naer gheen ghebiet of goet en staet.

 

Doch evenwel moet onder desen

 

Dijn hert bedroeft ten deele wesen;

 

Dat als de Son des avonts laet

70

In Thetis schoot te bedde gaet,

 

En dat de nacht tot rust bewoghen

 

Hout alles onder hem getogen,

 

Dijn hooghe stem en soet gedril

 

En wilden sang moet swijgen stil.

75

Maer alsoo haest de son ontsloten

 

Wt d'hooge lucht comt voort-geschoten,

 

En sijne stralen haren glans

 

Doen lichten over d'aerde gans,

 

Soo springstu vlijtich op van onder,

80

En langs de weyden groen bysonder

[p. 63]

 

Geeft weder-slach vroech over al

 

Dijn wilde stem en soet geschal,

 

Dat stracx doet rijsen op den herder,

 

En al de geen die reysen verder,

85

En menich dierken uyt-gestreckt

 

Wt sijnen diepen slaep op-weckt.

 

I.S.M.Z.