Zeeuwsche Nachtegael en bijgevoegd Tafereel van sinne-mal

Gedicht van de selve Ionck-vrouw aen de Zeeusche Poëten.

DE heuchelicke son, die bralt, en climt om hooch;
De wegen nat, en glat, die werden hart, en drooch;
De wijngaert oogen crijcht, en aen der boomen toppen
Daer berst te met een blat uyt dick-gheswollen knoppen:
De bruyne voester-vrouw, de vette groeysaem aerdt
Die heeft haer eerste cruyt en bloemen al gebaert:
Het luchtich pluym-gediert, al t'ilpende comt swieren,
En springt van tack op telgh, met vrolick tierelieren.
Dees Somer-teyckens die verneem ick altemael,
En noch verneem ick niet u Zeeusche Nachtegael.