De zang-godin aan 't Y. Deel 1

[p. 22]

Den Lof des Huwlyks.

Allegro.

Hoe zaalig is het Echt- verbond. Hoe vol vermaak en vreugd,

Wanneer het waarlijk is gegrond Op rei- ne liefd' en deugd:

Geen schat hoe groot van waarde, die zoo veel voordeel geeft, als d'Echtenstaat op aarde, zoo men die wel beleeft.

Een Man, die zyne rust bemind,

En vreedzaam is van aart,

Nooit beeter staat dan deezen vind:

Twee Zielen, wel gepaard,

Zien nimmer hun genoegen

Door tegenspoed gestuit,

Daar zy zig willig voegen

Naar 's Hemels wys besluit.

Men heeft, wanneer men is gehuwd,

Altyd een Deel-Genoot

In ramp en druk, die 't Lot niet schuwd,

Al is uw smart zeer groot:

Maar in het eenzaam Leeven

Zwigt Vriendschap voor uw druk,

Hoe 't Lot u ook doet beeven,

Elk vlugt uw ongeluk.

[p. 23]

 

 

 

Altoos baart Eenzaamheid verdriet,

 

Dit lyd geen tegenspraak,

 

Men vind in 't eenzaam Bedde niet,

 

Nog aan den Disch, 't vermaak

 

Dat ons den Echt doet vinden

 

Aan Tafel en in 't Bed,

 

Al heeft men duizend Vrinden,

 

Die vreugd word dog belet.

 

 

 

Een Huis-Voogd met zyn Huis-Vrindin

 

Verbeelden te gelyk

 

Een Koning en een Koningin

 

Hun Huis verstrekt een Ryk;

 

Hunn' Kind'ren d'Onderdaanen,

 

Die met een diep ontzag,

 

Van hen zig doen vermaanen

 

Tot Deugden, dag aan dag.

 

 

 

ô! 't Huwlyk is het Leevens-zoet,

 

Waar by den Vryën staat

 

Niet anders is dan Gal en Roet,

 

Gebreklyk in der daad.

 

Den Trouw leerd wel te leeven,

 

Weerd alle ontugtigheid,

 

En maakt ons meer bedreeven

 

In Kennisze en Beleid.