De zang-godin aan 't Y. Deel 1

[p. 20]

Een Fabel.

Moderato.

Jan Bieken, Zoon der Bij-en, Zogt, om zig te vermeijen, Een bloemrijk wei - land

Een Windje goe-der-tie-ren, Kwam Zij-ne vlugt te stieren, Hij vond een ei - land.

Hier, toen der bloemen maagden-pronk, Hem melk aanbood, bleef hij en dronk.

Hy dronk met zoete teugen,
En vulde zyn geheugen

Met raare Beelden,

Hy zag (maar hoe kan 't weezen)
Een Mensch in hem verreezen;

(Zyn zinnen speelden)

ô Bieken! raakt slegts deze steen,
Zei hy, en raakte die met een.
't Was Hermes, Prins der Wyzen,
Hy kwam dus te verryzen,

Om zeek're reeden.

De Steen, schoon zonder wieken,
Op 't raaken vloog in Bieken,

Die heeft hem heeden.

Het is een Fabel, en ook geen:
Wat Jantje weet, 't is door de Steen.