Yang. Jaargang 43

[p. 214]

[p. 215]

Elisabeth Tonnard
Brontekst: Elisabeth Tonnard

DIT IS EEN VERHAAL dat ik een paar jaar geleden heb geschreven (gepubliceerd in Armada, april 2004) en dat nu door mij vertaald is in een taal met beperkt vocabulaire. De taal bestaat uit de honderd woorden die het meest vookomen in mijn oorspronkelijke tekst (geanalyseerd met behulp van het programma Wordsmith).

Dit is het woordenboek:

1DE

2HET

3EN

4ZE

5EEN

6ZIJN

7HAAR

8HIJ

9ZIJ

10 IS

11 OP

12 IN

13 NAAR

14 NIET

15 VAN

16 DAT

17 IK

18 KIJKT

19 ER

20 DIE

21 HAD

22 ZO

23 ALSOF

24 HEM

25 U

26 AAN

27 HOE

28 ZICH

29 MET

30 WAT

31 WEER

32 AL

33 WAS

34 KAMER

35 TE

36 VOOR

37 ZIET

38 ZIT

39 DAN

40 ELKAAR

41 HEEL

42 MAAR

43 NU

44 OVER

45 ZOU

46 ACHTER

47 HAND

48 UIT

49 DEUR

50 ERGENS

51 HUIZEN

52 IETS

53 NOG

54 OOK

55 ZITTEN

56 ALLEEN

57 BINNEN

[p. 216]

58 BOVEN

59 BUITEN

60 DOET

61 DOOR

62 GAAT

63 GLAS

64 GOED

65 HOOFD

66 KOMEN

67 LICHT

68 RUIMTE

69 ZICHZELF

70 ACHTEROVER

71 ALLES

72 ALS

73 BIJ

74 EVEN

75 GEZEGD

76 HANDEN

77 HEEFT

78 HEEN

79 HELE

80 HEMD

81 JE

82 KEER

83 LEUNT

84 OGEN

85 OM

86 OPZIJ

87 SCHOOT

88 STOEL

89 STRAAT

90 TERWIJL

91 TRAP

92 TUSSEN

93 TWEE

94 VER

95 VOELT

96 VRAAGT

97 WAAR

98 WAREN

99 WERELD

100 WORDT

[p. 217]

Ergens waar zij ook is

Zij voor de deur.

Het is een op zichzelf. Een. Het ziet alsof het zit te.

Zij aan de doet een en. De wereld is nu op haar. De huizen zijn en aan elkaar als van. Het is een straat waar het het te zijn en die de van de een is het niet. Achter haar leunt een over haar weer een en weer een. Achter die huizen een met een en dan weer huizen, achter die huizen een straat en dan weer huizen. De is in de. Op de twee met een. Aan het van de straat een. Zij kijkt, zij kijkt, maar ziet alleen het van achter de deur. Alles nu. Een en zij zou de huizen, de deur. Ze aan de van de deur, de komen de trap op zichzelf en trap. Dan gaat de deur en de wereld is er. Hij kijkt naar buiten en doet zij wordt. Zij naar binnen, zijn hand en hem heen naar binnen.

en om zich heen zij hem de trap op, twee de op, haar hand op de. Hij vraagt wat zij haar een glas in. Zij gaat zitten in een van de kamer, op het van de stoel. Het het glas in, hij is zijn, ergens in de ruimte boven haar, van opzij en dan kijkt hij haar aan, een haar, twee en dan - wat? - een ze haar de in, boven een. Hij zijn, hij met zijn naar haar en op het, een, bij de. Iets van in haar, de van zijn doet aan - die haar had gezegd dat haar hem voor had dat ze die zo voor zich zo hoe ze weer even in die ik het niet die ik het al alles wat er weer komen zou... ik naar de tussen de - maar terwijl zij zo zit komen de niet, terwijl zij zo zit de niet - terwijl zij zo zit is er alleen de van zijn. Hij voor haar, boven haar uit door de kamer, zijn in zijn, zijn naar achter - hij even zijn hand in zijn zij, zo - zijn hemd om zijn - dat ze dan ‘je... alsof alleen ik er nog iets te. Hij gaat zitten, zijn over elkaar en een op schoot. Het door het naar binnen, in op zijn, licht, licht.

Hij vraagt: ‘Hoe is het hoe is het

Zij. Alsof de wereld alsof ik voor het wat was er wat is hij. Ze de op die ze heeft en ze te dat er wat tussen zit, dat hij er iets uit, ze, hoe ze zich ver voelt van de in haar hoofd, maar gaat het... het is... ze is het, ze zichzelf, zo voelt ze zich niet nu, het alsof hij haar een heeft die ik weer als een, ze kijkt naar buiten, de, de, op naar de, maar die ze kijkt naar de, de op het, ze het niet uit, ze hem, ze hem nog - dat er zo'n is.

Hij. Zij kijkt naar het op de glas. Het licht door de kamer, licht. Op bij de hele met en - en een deur naar de, ze er een heel met en met en en het was een ze ze niet zo en ze waren en en ze haar. En in die de wereld, je het waren

[p. 218]

twee, een van boven elkaar tussen de, bij de haar een. Ze kijkt naar de, op de en op de de ruimte in, op en alsof het keer weer keer dat je kijkt; ze de niet en dan zou ze ook te -

- Wat u, als u zich zo voelt?

Ze haar ogen. Hij, zijn hoofd. Ze ziet zichzelf zitten, ze ziet hem zitten, hoe was het, dat, hoe ik. Hij zit met zijn over het, zijn op schoot. Zijn handen zijn en op de, in de. Het is er niet. Hij ziet dat ik, ik naar buiten, het te.

- Ik het niet, het is zo. Alsof het niet een is.

Hij.

- Heel goed. U dat heel goed. Het is ook niet. U heeft een.

Ze, was het een? Ze kijkt naar het boven de het is hem, in en hemd achterover op een, een op schoot, een tussen zijn. Hij is; zijn ogen zijn.

- Hoe is het om zo naar te? Is dat, u?

Zij kijkt naar buiten, Ze te ze. De heen en weer, ver. In haar hoofd is, naar wat ze voelt, naar wat ze, maar het alsof het is - alsof de er niet zijn.

- Ik niet. Ik ik dat ik het nu. Het was er al, alleen nu ik het.

Zijn haar is en, hij het opzij; het doet haar goed.

- U een; u het niet.

Zij een en alles. Hij zijn op het hem, doet de van zijn wat opzij en leunt naar. Hij kijkt haar aan; zijn op zijn, zijn handen in elkaar. Hoe hij nu zit. Dat is. Die keer had hij: u dat ik u en zij had gezegd, hem dat het was, maar ook dat ze zich nog zo had. Zij had bij zich. Hij had zich en zijn; de van zijn waren naar. Zij had haar hand en zijn van zijn. Maar hoe hij haar had - zijn ogen. Was het zo? Van ergens heel, achter zijn, hij, ergens waar zij ook was, waar hij haar en, en al er iets van in binnen, en ze hoe hij wat zij en, en het was alsof had haar ogen en met al haar ver, ver van haar, in.

Hij zijn handen, de elkaar.

- Je wordt er niet; het is.

- Ik niet... wordt dan goed?

- ...in niet.

Hij.

- Niet.

Hij leunt achterover. Hij een licht hemd in een.

Hij kijkt haar aan.

Het hemd over zijn.

In zijn hand een glas, op zijn schoot.

[p. 219]

Ze leunt achterover in haar stoel en weer naar als ze hem niet ziet. Met handen zij haar glas. Hij haar een; zij kijkt hem aan. Hij en haar over zijn. Zij, kijkt zij naar buiten. Hij vraagt haar iets en zij kijkt hem aan.

- dat u het zo goed ziet. U ziet het, dat is het. U ziet het en u het.

Hij zit heel achterover in zijn stoel, zijn over elkaar. Zijn naar opzij. Zijn op de van zijn stoel en hij heeft zijn hand, een. Achter hem een, een. Zijn de en naar haar. Ze over haar aan de, over de die, en aan die keer dat ze had gezegd een. Het had niet. Zou ze dat nog waren ze haar komen, er had een hele zitten en zij had zich zo van, ze had de te, ze was zo uit die, ze had alleen maar zitten, het zou niet zijn: dat ze het voor zichzelf en niet voor hém.

Het, er die haar alsof ze een, terwijl ze haar ook heel zijn. Het is alsof ze er al zit, een heel al, en alsof alles gezegd is, terwijl ze nog zou. In de van de kamer iets van, de naar binnen en even de: ze zijn niet? Ze haar en uit de van de kamer. Ze zou zich hoe ze, door de kamer, hoe ze haar hoofd op zijn zou, maar de zijn, niet van, niet van nu, er is ruimte voor, niet in de kamer, niet in haar hoofd -

- nu op.

Hij vraagt: ‘uit?’

Op straat.

Zij kijkt in haar. Een ergens op het, ze naar een ergens op het, alsof het een is die ze is -

- is.

Een hele nog.

Haar.

Zij op. De kamer. De trap gaat heel naar. Kijkt zij om zich heen alsof zij wordt. Hij haar en hem voor haar op. Zij haar en kijkt door de kamer. De ruimte is, met en. Ze ziet een, een, van op een, hij -

- Met ik het al... de van... en ik

De ruimte en dan weer uit.

Zij elkaar een hand. Ze elkaar even aan, en.