Vooraf
L.S.
Met het dossier ‘Interessant...’ hopen we dat u binnenkort de fel opgesmukte belangstellende naast u in een galerie of boekhandel de hand schudt, wanneer hij/zij kwetterend dan wel schoorvoetend beweert een werk best interessant te vinden... en u zo de woorden uit de mond neemt.
Wij laten u lezen waarom.
Om het interessante praten we altijd heen. Het is een provisorische stoplap, die wijst op wat weinig houvast biedt maar waarover we graag meer willen weten om te zien of het ook echt iets waard is.
Rond de redactietafel werden de voorbije maanden verwoede pogingen ondernomen om het woord te omzeilen, zonder succes. Het interessante is onvermijdelijk en vraagt om geduld. Het fijnzinnige babbelstuk over de betekenis van het interessante waarmee Jean-François Lyotard het dossier postuum mag inleiden, de Amerikaanse krant van net voor 9/11 die Kenneth Goldsmith een dag later ging overpennen voor The Day (waarvan hier onvertaald een fragment werd overgenomen), de reis van Jeroen Theunissen door Argentinië, de intrigerende schrijvers waarmee jongere auteurs altijd weer komaf proberen te maken volgens Harold Bloom, de stapels chicklit die Sarah Posman voor haar essay ‘The right to shoes’ moedig doornam, het jeukende geslachtsdeel waarmee Herman Brusselmans ooit een roman begon en dat Kees 't Hart hier boeit, de ‘oefeningen’ ter bestrijding van de saaiheid door Daniël Rovers, vrij naar Edward de Bono, de beweegredenen van een onmogelijke liefde die Lydia Davis in een kortverhaal nauwgezet analyseert, en zelfs het oninteres-
Auteursrechtelijk beschermd
