Yang. Jaargang 39

[p. 448]

Huub Beurskens
Echt de tijd voor poëzie¹

Natuurlijk weet ik dat alleen de gelukkige
geliefd is. Naar hem wordt graag
geluisterd. Die heeft een gaaf gezicht.

De schrale boom achterom
wijst op slechte grond maar
wie er langskomt veracht zijn schraalheid
terecht natuurlijk helaas.

De groene boten en vrolijke zeilen op zee
ontgaan me niet. Evenmin
de scheuren in de garen vissersnetten.
Het doet me wat
dat mijn hospita kromloopt op haar veertigste
terwijl meisjesborsten
warm zijn als vanouds.

1 Een corrupte vertaling van Bertolt Brecht, Schlechte Zeit für Lyrik, 1939.

[p. 449]

 

Een rijm ervoor in mijn lied

 

dunkt me een haast te mooi verdriet.

 

 

 

In me vechten

 

verrukking over de bloei der appelbomen

 

en ontzetting over het gesprek van bommen.

 

Door tweestrijd alleen

 

word ik tot schrijven vanuit een hoek gedrongen.