Yang. Jaargang 37

[p. 145]

[02_YANG_01 - juli 2001]

[p. 146]

vooraf

yang opent met een essay van Knack-journalist Filip Rogiers, een voorpublicatie uit zijn dit najaar te verschijnen Eigen schuld eerst, een vlijmscherp pamflet over onze moeizame omgang met extreem-rechts. Rogiers wil een discussie voeren over de Vlaamse en Belgische politiek, weg van de schemerzone veroorzaakt door de schaduw van het Vlaams Blok. In die schemerzone bepalen halve waarheden over mens en maatschappij de politieke agenda en worden belangrijke signalen uit de samenleving verkeerd begrepen. Rogiers gaat uit van de ‘kloof’ die bestaat tussen burger en politiek. De partijen, maar ook de politieke commentatoren, beschouwen dit probleem al te zeer in de schaduw van het Blok. Men veroordeelt de als egoïstisch bestempelde burger of men streeft halfhartig naar een directere vorm van democratic. Belangrijke signalen uit de samenleving, zoals de Witte Mars in 1996, worden verkeerd en cynisch beoordeeld. De versterking van de democratie wordt volgens Rogiers al te vaak teruggebracht tot de vraag hoe de democratische partijen zichzelf kunnen versterken. Filip Rogiers opent een discussie over de werkelijke bedreigingen van de Belgische democratie waarover het laatste woord nog niet gezegd is. In de volgende aflevering van yang leest u dan ook een aantal reacties op dit ongetwijfeld ophefmakende essay.

Een andere les in politieke leesvaardigheid geeft de Amerikaanse dichter en essayist Eliot Weinberger op de laatste bladzijden van deze yang. Weinberger laat de afgelopen Amerikaanse presidentsverkiezing nogmaals de revue passeren, wat een redelijk schokkend schouwspel oplevert. Weinberger schrijft in een open brief aan X dat de Republikeinen, zoals gebruikelijk in elke schijndemocratie, tijdens de beruchte ‘recount’ betaalde demonstranten lieten overkomen naar Florida. De demonstranten werden ondergebracht in het plaatselijke Hilton en hun protesten waren zo gewelddadig dat een stembureau dat Gore waarschijnlijk veel stemmen had opgeleverd, gedwongen werd voortijdig te sluiten. Weinberger geeft ook een beangstigende lezing van de verkiezingsslogan van George W. Bush: ‘Compassionate Conservatism’. Wat een neutrale conservatieve slogan leek, was volgens Weinberger al de aankondiging van het verbond dat het militair-industriële complex en het christelijk fundamentalisme in de persoon van George W. Bush gesloten hebben.

[p. 147]

Tussen het Blok en Bush zit veel literatuur en literatuurkritiek. De Amerikaan Donald Antrim wordt voor het eerst in vertaling voorgesteld. Antrim beschrijft de belevenissen tijdens een ‘psychopedagogenpannenkoekenfeestje’. Pieter De Buysser leverde een explosieve theatertekst aan. We mogen lezen uit Het Litteken Lip, het eerste deel van de trilogie De Kritiek van de geraakte Rede. Erik Bindervoet, die dit voorjaar nog in de theaters te beluisteren was met zijn en Robert-Jan Henkes' prachtige vertaling van Hamlet, biedt yanglezers een staaltje van zijn binnenkort te verschijnen dichtbundel aan. We krijgen een geslepen vorm van literatuurpolitiek onder ogen. Bindervoet bespreekt in 136 kwatrijnen op een persoonlijke manier de geschiedenis van de Nederlandse poëzie, van Piet Paaltjens tot Gerrit Komrij. De lezer mag raden wie wie is. Ook is er proza van Wim Van Boxtel, dat riekt naar de aangename geur van koeienstront en is er work in progress van [Paul Verhaeghen].

Daarnaast scherpe literatuurkritiek. Peter Venmans bespreekt een studie over de Mexicaanse avant-garde, Inge Arteel werpt een kritische blik op een recente studie over de Oostenrijkse avant-garde. Terloops maakt Arteel melding van een Oostenrijkse variant op Big Brother waarin uitgeprocedeerde asielzoekers de rol van hun leven speelden. J.H. de Roder bespreekt de nieuwe essaybundel van Patricia De Martelaere. De Roder ziet tot zijn spijt één van zijn intellectuele leermeesters haar toevlucht nemen tot Oosterse waanwijsheid: Tao ex machina. Marc Van de Walle zond ten slotte een brief in naar aanleiding van Sacha Bru's essay over Willy Roggeman in yang 2000/4.

In het vorige nummer nam vormgever Stéphane de Schrevel van ons afscheid na vier jaargangen prachtig werk geleverd te hebben. In zijn plaats kwam de jonge, beloftevolle Isabelle Platteeuw. Ook verwelkomen wij de Nijmeegse Gentenaar Daniël Rovers, die vanaf dit nummer in de redactie zetelt.

de redactie