[YANG 169 & 170 - september 1995]
Vooraf
‘Wij in het reservaat, wij zijn weemoedig - die ervaringsvorm van het begin van het einde, niet de ervaring van het einde zelf. Het besef van het einde zelf voert tot melancholische berusting en wellicht zelfs tot een gevoel van genade, omdat men zich dan verlost voelt van het verleden. Weemoed is echter de ervaring dat niets weerom komt terwijl we tegelijk beseffen dat we toch ook bepaald zijn door bezig dat verleden. Weemoedig is degene die speels bezig is het verleden te herinterpreteren, er kleur aan te geven of er juist kleur aan te ontnemen, in het besef dat niet de toekomst maar het verleden maakbaar is, in die bijzondere tweedehandse betekenis van het woord.’
Uit: Sierksma, ‘Reservaat’
Auteursrechtelijk beschermd