Yang. Jaargang 18

[p. 18]

Mark van Tongele

Gebroken dromen

De malse nacht is altijd te kort
voor wie enkel nog slapen leven is.
Dan ontrolt zijn schamele schaduw,
krom van rauwe dagbouw, zijn vaandel
vol knarsend verdriet, en schroeit
de lege gevels. Hij wil niet geloven
dat losgebroken woorden één voor één
eenzaam sneuvelen in de hinderlagen
van vroom eenvormig burgergesnurk.
Hij schudt zelfs geld uit bazenvoegen
en strooit het voor arbeidersvoeten.
Maar rond zeven wordt hij knap betrapt
door de schrille stem van de morgen.
Hij moet de getraliede trein des dags in;
hij wordt afgezet aan zijn fabriekspoort.