Yang. Jaargang 18

[p. 62]

Tijdschriftelijk

De tafelronde xxiv-2/3-dec. 81 - Camille Huysmanslaan 46, 2020 Antwerpen - abonn. 440 F- pcr 000-0428034-70

In 1980 overleed Jan Cox. Uit persoonlijke aantekeningen omtrent een tentoonstelling in De Zwarte Panter te Antwerpen licht Paul de Vree enkele fragmenten. Vijf bladspiegels uit de bijdrage bleven echter onbedrukt, wat tot onleesbaarheid leidt. Gaston Burssens ‘weer in de kijker’ schrijft Paul de Vree. Dat is zeker waar. Het verzameld proza van een niet meer levende, enigmatische figuur wekt belangstelling. Vijf gedichten van Willem Kuiter op één bladspiegel, b.v. ‘Zolang een vogel vliegt heeft hij vleugels’. Da's even meegenomen. Er is een kort verhaal van Patrick Bernauw: ‘De camping aan het eind van de wereld’. Graag gelezen. Paul de Vree heeft verder veel drukwerk onder de loep genomen: ‘Jagen’ van Geeraerts, performances van Pier Van Dijk en Robert Joseph ter gelegenheid van visuele poëziemanifestaties, een indrukwekkend aantal tijdschriften in de rubriek ‘Neonlicht’. Zeer terecht schrijft de Vree dat in het Yang nr. 100, in het essay omtrent de Vlaamse poëzie, te karig wordt geschreven over de Labris-dichters, de Tafelronde-dichters en de Impuls-dichters: Kazan, Stassaert, Korban, Dangin, Van der Hoeven, Adams, Bartosik. In vogelvluchtoverzichten vallen deze dichters (jammer genoeg) vaak uit de boot.

Michel Oukhow memoreert ook nog Paul Snoek. Dit dubbelnummer is zeker het lezen waard. Uit de selektie van de bijdragen blijkt niet een stug hermetisme.

Tmuzet V-41-januari 82 - Borsbeekstraat 80, 2200 Borgerhout - abonn. 250 F - bankrelatie 220-0652686-09.

Plastische kunst, literatuur, poëzie, theater, muziek, media, film en een gloednieuwe kinderenkrant. Frits Schetsken, eindredakteur van Bugatti, schetst in een wrange bijdrage de wijze waarop ‘anderen’ over zijn publikatie zeer uiteenlopende oordelen vellen. Constatatie is dat unanimiteit veelal ontbreekt. Als je de puzzel samenlegt, kom je tot een slotsom als ‘een goed gedicht van slechte makelij’ of vice versa. Nou, zoveel mensen, zoveel meningen. Die kun je moeilijk optellen en daarna delen. Gewoontegetrouw barst tmuzet van de informatie. We hopen enkel dat, zoals zijdelings even geopperd wordt, dit blad niét fulltime over de vrije radio gaat schrijven. Videoten en radioten, ze mogen er wel zijn, maar hun bekommernissen krijgt soms de allures van een beeldenstorm.

De zwijger I-1/2/3-januari 82 - W. de Zwijgerstraat 41, 1040 Brussel - abonn. zie drukwerk, los nummer 35 F.

Ja, ook Yang ontvangt De Zwijger. Waar de medewerkers niet opzettelijk leuk of satirisch willen doen, daar valt het mee. Jan Vanriet suggereerde Johan Anthierens op ruig papier over te stappen omdat De Zwijger, glanzend als ie nu is, te veel op een damesblad gaat lijken. Anthierens, ooit Yangprijswinnaar, schrijft immer eclatant. Eerbied voor dit drukwerk.

Een tussenschuiver ter afwisseling, even in omgekeerde richting werken: in één der boekenbijlagen van DE NIEUWE 1981 wordt door iemand met een Ijzeren Gordijnachtige naam YANG nr 99 besproken. Enfin, ‘besproken’. Nr. 99 ging gedeeltelijk over Jeugdliteratuur en de bekroonde Gaston van Camp. Door laattijdigheid van drie medewerkers viel een aantal bijdragen weg, zodat in dit Yangnummer amper twee keer over de bekroonde wordt geschreven: Eric Hulsens vond het laatste jeugdboek van van Camp(‘Brieven aan Barbara’) niet zo goed en Joris Denoo kelderde een dichtbundel van van Camp. Voor de rest waren de bijdragen gewijd aan algemene aspekten van de jeugdliteratuur. Toch maakt de DE NIEUWE-recensent zich in erg kort bestek van dit nummer af met de opmerking dat dit een ‘huldenummer’ Gaston van Camp is geworden. Niets is dus

[p. 63]

minder waar, daar kan Gaston van meepraten. Laten we een vraagteken plaatsen bij de wijze waarop de boekbehandeling bij DE NIEUWE plaatsvindt. Er is nóg een voorbeeld van, maar dan zouden we uitvoerig moeten schrijven over Verongelijkte Stille Generatiegenoten en het niét-krijgen van de Yangprijs. Dit zou ons te ver voeren.

Ons erfdeel XXIV-5-nov/dec. 81 - Murissonstraat 160, 8530 Rekkem - abonn. 870 F - pcr 000-0907100-53

Jan van der Vegt over de poëzie van Ellen Warmond. Zeer interessant is een bijdrage van Luk De Vos en Ludo Stynen: ‘Maatschappij tussen hervorming en nachtmerrie in het Zuidnederlandse utopische schrijven’. Geeraerts' De Coltmoorden wordt het ‘eerste fantapolitieke verhaal op niveau van onze literatuur’ genoemd. De ironie van Belcampo wordt door Karel Osstyn besproken. Slotsom is dat Belcampo niet als een ‘literair lichtgewicht’ mag beschouwd. Willy Spillebeen stelt de dichter Marcel Coole voor: een ‘romantisch dichter, die zijn romantiek relativeert door een gezond en vitaal realisme’. Mark Insingel krijgt een mooie beurt van Hanneke van Buuren, omtrent ‘Mijn territorium’.

Duizend dromen - okt/dec. 81 - Klokkestraat 80, 2570 Duffel - abonn. 100 F - Rek. nr. ASLK 001-1076392-59

Duizend dromen noemt zich ‘het grootste poëzietijdschrift’. Dat hangt van de invalshoek af. Er is een verzamelnummer met gedichten die vaak door de auteurs enkel met hun voornaam zijn ondertekend. Daar is niks op tegen maar het is jeugdclubbing. Het oktobernummer is aan Gezelle gewijd. Auteur: ‘Peter’. Het is de bedoeling dat ‘Duizend dromen’ als groép de poëzie beleeft. Abstraktie en snobisme willen geweerd worden.

Nieuw Vlaams tijdschrift XXXIV-6-nov.-dec. 81 - Hof ter Bollen 51, 2672 Liezele-Puurs - abonn. 920 F - pcr 000-0024457-13

Het proza van Sybren Polet is een fragment uit een vierluik: ‘De kabouter, de reus & de middenman’. Er is een boeiend stuk van A.G. Christiaens over ‘Hetaere’, een gedicht van Slauerhoff. De Arkprijs moet telkenjare aan een enfant terrible worden toegekend. Dit keer was Robbe de Hert aan de beurt maar alras bleek dat die moeilijkheden met de taal ondervindt. Paul de Wispelaere trok van leer tegen Robbe's Antwerps idioom, dat hij ‘provincialistisch’ noemt. Nu hebben we in Vlaanderen al twee gebieden die achter hun isoglossen worden teruggedrongen en waarmee de spot kan gedreven worden: West-Vlaanderen en Antwerpen. Enfin, de Harkprijs hing dit jaar toh herhens naartoe. Laten we uit dit nummer nog het gedicht ‘Zwitserland’ van H.H. ter Balkt onthouden: het is erg mooi.

Restant IX, 3, najaar 81 - Pyckestraat 15, 2000 Antwerpen - abonn. 500 F - ASLK 001-0681876-42

‘Waarvan akte’: een lijvige beschouwing over theater en performance. Gie Laenen over mogelijkheden van het kindertheater, er is een interview met Eugene Ionesco n.a.v. de opvoering door MMT van ‘Ce formidable bordel’, Walter Van Den Broeck antwoordt op vijftien vragen, Frank Peeters onderzoekt ‘the Pinter-problem’, Carlos Tindemans heeft het over theaterwetenschap en dokumentatie. De lijvigste bijdrage is van Hans Van Maanen: ‘Dramaturgie en ideologie. Een poging om dramatisch in te grijpen in een ideologische praktijk’. Luk Mishalle brengt een boeiend stukje over het Engels publiek. Hij heeft het hierbij over het ‘fringe’ theater: theater dat bij voorkeur buiten de officiële, gesubsidieerde schouwburgen plaatsvindt.

Joris Denoo