Yang. Jaargang 16

[p. 51]

Geert Vanmaeckelberghe

Eenzaam

Het bevende duistere licht,
van 't klein stompje kaars;
schildert een spookgezicht.
Gezichten, zijn nu schaars!

't Avondgeluid van de straat,
waait binnen onder mijn raam,
die hier wagenwijd openstaat
Ik voel me eigenlijk eenzaam.

Nu rustig even stil staan.
Ach wat gaat 't leven vlug!
Wat heb ik vandaag gedaan?
Weer een dag achter de rug!

Stil, helemaal alleen.
Eenzaam, het doet soms pijn!
Mens, waar ga je heen?
Eenzaam, het kan zalig zijn!