Yang. Jaargang 16

[p. 95]

[Gedichten]

Vers 71

En dan, diep in de polder,
moe van het lopen, verbrand door de zon,
tegen een hek in een wei te liggen.
(Er komt een koe op je toe.)
Stilte. Vogels. Bloemengeur.
Men denkt: Arkadië, maar om je heen -
wij surveilleren nu even boven het gras
in de blauwe helikopter van een libel -
schilddragers, zwaardvechters, gifspuiters;
een nietsontziende strijd
waarin ogen, poten, koppen vallen
en verorberd worden.

[p. 96]

Vers 74

Kalmer worden, op de waakvlam branden,
gestager, bedachtzamer tegendraads -
Onder geen vlag meer varen
dan de bonte zelfgelapte!
Voortborduren. Verder werken -
Door geen gouden gids vermeld -
Breinjutter. Handwever. Letterknecht.
Nu kloosterordes wankelen:
Dit gilde hield stand.

Spinstil in een hoekje zitten
schilderen, mengend op het palet
bramenpaars, stuifmeelgeel met
langvervlogen zomers vlindervleugelpoeder.

Met zwart zaad, moedermelk, bloed,
zweet & pis zijn kleur bekennen.

Frans Kuipers