Yang. Jaargang 16

[p. 61]

Roland Jooris (Wetteren, 1936)

Enkelvoud

ik laat
de kamer kaal

de cirkel
zonder klokslag

tijd
waarin een specht
onlesbaar
stilte klopt

en tokt
in wat dit blad
behoudt

in schrijven
schaaft elk woord
zijn enkelvoud

[p. 62]

Hommage

het kantelt niet
al valt het schuin
naar binnen

het kwettert
een dakvenster
luid

het verbrijzelt
in toetsen
en schuift

langs de harde rand
van de dingen:

muur, tegel
ruit

in een driehoek
van stilstand
verspringen

lijn
die een rietstengel
fluit

[p. 63]

Donk

in wat we
niet zeggen
vertraagt
het geklapwiek
boven het meer
valt iets
in het gras: een
lucifersdoosje

op de andere
oever: stemmen,
uitgedoofd, liggend

in de gedachten
van het donker
klinkt een sprong
nog helder
in het water
alsof er niets
was, alsof
ik schrijvend
verwijder

grint
zonder stappen

tafel
in de lege
nacht