Yang. Jaargang 15

[p. 9]

Katrien Desiere

Uit de rug van de moeder
en de buik van de aarde
ben ik geboren,
zijdelings verwant met een vader
die ik ommuur
met alle mogelijke woorden.

Eén koele morgen
was ik het tempelkind,
de wijze wimper van de moeder.
Veilig bewoog ik in haar wrede
schootsveld.
De vader een vreemde granaat-
appel, glanzend en volmaakt.

Nu breek ik de gespierde spiegels
onttrek mij aan hun beelden, ik,
zieneres in de hoge middagzon.
Het moederwater huilt,
langzaam verweert de vaderhand,
zonder verweer.

De navelstreng is losgescheurd,
het heilig driemanschap verbroken.
De moeder zal nog alleen
ademen
op leven en dood,
en naast haar de vader
op eendere wijze.