Yang. Jaargang 15

[p. 143]

[Gedicht]

Ik wandel over het broze water als over het leven
van een ander en handel, verweven
met de koele lucht tussen de straten
en boven de daken, verwezen.

Alle dagen wijzen in een eendere richting,
wrijven in mijn lichaam de uren
die blijven komen;
elke nacht strooi ik as op mijn hoofd
en laat me bestijgen door een onverbeelde pracht.

Liever zou ik niet willen aarzelen
vóór de platgetreden paden, liever
zou ik de warmte willen delen; blindelings
leven in het vertrouwde huis.

Ik handel alleen, en bewonder afgesloten
de gulpende en ongehoorde pracht
met dichtgesnoerde keel.

Toch ben ik zichtbaar getekend.
Maar misschien spreek ik niet genoeg in woorden,
mis ik de kennelijke gebaren
van vertrouwdheid met mijzelf.

Ik wanhoop niet. Dit koele leven
langs de dagen is het mijne niet.
Ik wandel zwijgend over water
naar de nachtelijke pracht.

Katrien Desiere