Yang. Jaargang 15

[p. 169]

Nessus anno 1977

Er is nog de nacht waarin jij me toebehoort.

Hoewel er de stilte is van wachtkamers
waarin men stiekem
de eigen ziekte met deze van anderen vergelijkt.
Hoewel er de verlaten straten zijn
waarin hoeren om liefde huilen
met een handvol sex in de ogen
verblind en afgepeigerd, afgestompt.

Er is bijvoorbeeld de gekwetste nereïde
die in rivieren van smeltend lood
over Mykeense schachten droomt.

Er is zoveel dat ik niet bemin.
Er is het daglicht en de voort-
schrijdende tijd, de verscheurdheid
in een wereld vol klank en biologie,
vol dissonantie.

Over het paard getild: de politici.
Vergeten en ongewenst: de dichters.

Er is zoveel dat voorbijgaat
dat als oorlogen komt en gaat.

Wat blijft is het vertoeven aan je zijde
en branden branden doet het Nessuskleed
en de herinnering aan voorbije tijden.

Tonko Brem

Uit ‘Liefdesverklaring’ Yang Poëzie Reeks 83