Yang. Jaargang 10

[p. 69]

Francois C. Thijs

Krokodilledans

Ik spreek niet meer dan in mezelf;
met de muilen van krokodillen achter me aan.
Ik bijt me vast en flits weer naar boven.
De waterspiegel keert.

Ik versta de druppels die drukken.
De gelatenheid komt op.
Ik hoor wat ik zou willen zeggen.
Ik wil wel;
neen, ik wil je niet horen.
Laat me toch met rust en op de zandbank liggen.
Ik wil mijn pantser dat koestert in de zon niet aan puntige
stenen snijden.
De warmte worstelt en laat de koude me maar verkleumen.
Ik wil niet.

Neen, ik zwijg als ik zou willen zeggen:
‘We verachten de kleinigheid van dit berouw’.
Meer willen wij en ik niet dan de krokodilledans.
Dans maar want iedereen is toch een onbegrepene.