Yang. Jaargang 10

[p. 12]

Jan Biezen

Wat deert het nu ik duizend doden ben gestorven.
Wat deert het dat haar prille borsten
in mijn handen ontloken naar de dood.
Ja wat deert mij nog buiten verdriet en pijn.
Lijken wij immers niet onaantastbaar
in onze naakte eenzaamheid.

Toch ben ik in je droom geboren.
Je kreunde open van diep genot en pijn.
Maar wat doet het ertoe.
Je bent er als antiek verlangen.