Yang. Jaargang 10

[p. 11]

Louisa Balemans

In memoriam

stil, stil
en wit, o! zo wit
de witte stilte
van de dood
blond omlijst
het voorhoofd
half geloken
de ogen
en ach
(dien l'inconnu
de la seine)
glimlach
eerste en laatste
toegewijd
het pas ontvouwen leven
(nieuwe prooi voor de dood)
onder het kleed
hoogheuvelend de borsten
(onontgonnen
levensbronnen)
de handen
een gebed
plooirijk het kleed
tot de o! zo witte voeten
hier was de dood
geen rauwe beet
hier ontgleed
het rode levenselixir
onstelpbaar
het jeugdig schone lichaam
hier was de dood
een zacht overvaren
naar de overkant
het land
van eeuwige stilte.