Yang. Jaargang 10

[p. 192]

[Naar Breughel - de val van Icaros]

Geen ploeg staat stil
voor een mens die sterft.
Al snuift het paard
de pulpen geur
van aardappelloof en grond.
Al staart de man
soms vragend om
een vogel volgend
die naar zee vliegt.
Hij heeft geen spiegel
bij de hand
maar hij wéét het wel
onder zijn vel
staat de doodskop kil.
Het paard in gerinkel
van bellen stapt voort
en de man gaat weerbarstig
achterna
- moeders gezicht
was verschrikkelijk wit
als licht in water -
Maar dra bestaan licht
en water niet meer.
Ik kijk blind en omvat met vingers van brandhout
het houten handvat.
Ju mijn paard

(naar Breughel - De val van Icaros)

WILLY SPILLEBEEN

[p. 193]

PIETER BREUGHEL