Het wydberoemde Overtoompje
(1731)–Anoniem Het wydberoemde Overtoompje–
AuteursrechtvrijVoys: Waerom verlaet gy myn.
EEn Iuffer fier en schoon
Die ging om te vermeyen,
Alleenig in persoon,
Na buyten toe ydoon ,
Om haer vermaeck te vinden,
Al in het Ieugdig hof,
Onder de groene linden,
Daer wajen geen blad'ren of.
Een heere knegt sertijn,
Die bood haer reverentie,
O zoete Iuffer rijn,
Mogt ik uw dienaer zijn:
Haer mond beletten 't spreken,
Haer wesen kreeg een bloos,
Haer oogen gaven 't teken,
Dat sy hem daer voor koos
Sy benne voort gegaen,
Tot in 'er vaders tuyntje,
Buyten de stad hoord aen,
Digt by de malie Baen,
Toen sprak hy sonder rasen,
Iuffrouw als 't wese mag
So laet ik jou eens grasen,
Toen schoot sy hem een lag.
Hy nam de Iuffer ras,
En ley haer zagies neder,
Al in het groenen gras,
Dat haer behagen was,
Sy gingen zamen stoejen,
De Iuffrouw met de knegt,
Men zag de liefde groejen,
Onder dit zoet gevegt.
Hy toonde de Iuffrouw daer,
Twee soete appelkosen
Al met een sparzie klaer,
Die schonk hy al aen haer;
Iuffrouw was niet afkerig,
Terwyl 't de knegt haer bood,
Maer sy was seer begerig,
En namse in 'er schoot.
| |
[pagina 86]
| |
Dat smaekten haer so zoet
dat sy de knegt ging lonen
Al voor dat zoete goed,
Dat liefde groejen doet,
Sy liet hem sonder missen,
Al in een vijver klaer,
Na sijn genoegen vissen,
Gelijk ik een hengelaer.
Toen sprak de juffer fris,
Kom laten wy wat eten,
En maken klaer de vis,
Die nu gevangen is,
Sy schonk hem Bagchus stralen,
Uit haer papaetjes Vat;
Musschaten en bakalen,
Van 't beste dat sy had.
Als sy waren verzaed,
Toen wou de Iuffer treden,
Al na haer Huys verstaet,
Het was al mooytjes laet;
En hy ging haer geleyen,
Tot digte by haer huys,
Sy gaf hem voor het scheyen,
Een Diamanten kruys.
|
|