Het wydberoemde Overtoompje

[p. 62]

Een nieuw lied.

Op een schoone voys.

ZOete Lief komt veur,
Al aen de Deur,
En aenziet uwen Minnaer,
Die hier staet voor uw Deur,
Met droef Getreur,
Vol van lyden en misbaer,
Ag zoeten Engelin
Die ik bemin!
Boven Venus die alderschoonste Godin;
Ag jonge Vrouw!
Schenkt my u Egte Trouw,
En kom helpt my uyt de Rouw.

Iongman laet uw Klagen staen,

Uw Droef Getraen,
Want ik ben te jongen Spruyt:
Ziet vry na een ander Lief,
Tot uw Gerief,
Die gy maken kunt uw Bruyd,
Want het is nog al te vroeg,
Dat ik vernoeg,
Want ik niet meer als vyftien Iaer,
Nog maer,
En staekt al uw droef Misbaer.

Iongman staekt uw Reden tog,

't Is bedrog,
Al het geen dat gy verteld,
Gy hebt eenen valschen Tong,
In uwen Mond,
Daer mee gy my nu maer kweld,
Door uw Reden, uw Geschrey,
En Gevley,
Soekt gy my te brengen in de ley,
Daerom agt ik al uw Bidden en Smeken niet,
En ik hou mijn uit het Verdriet.

Getuyge sijn die snelle Watervloed,

Met 'er spoed,
Van mijn lijden en mijn smert,
't Za Godin al van de Min,
Schoon Engelin,
En vermorseld so haer Hert,
Ia den Hemel tuigd,
Ende buigd,
Als dat ik u Liefje sou maken verheugd,
Want daer geen schoonder Paer,
Op Aerden waer,
Als ik u had tot mijn Bruid.

Iongman het zy opregt,

Dat gy zegt,
Bied gy opregt uw Trouw,
Ik schenk u man Blom,
En mijn Magedom,
En laet varen al uw Rouw:
Want ik heb gehoord uw droevig Geklagt,
En daerom het Iawoord met Akkoort verwagt,
En laet varen al uw Gezugt,
Niet meer Dugt,
Door des Waerelds Ongenugt.