Het wydberoemde Overtoompje
(1731)–Anoniem Het wydberoemde Overtoompje–
Auteursrechtvrij
[pagina 59]
| |
Voys: Daer was een maget vol berouwen.
AG oogen stort een vloed van Tranen,
Die u tot 't ligt geloven wend,
En mijn helaes den weg doen banen,
Tot veel droefheyd en elend:
Ag Hemel komt my nu te baten!
Met mijn kleyn onnosel Kind,
Kont gy my so haest verlaten,
Die gy so trouwlyk had bemind?
En zwoer my by uw dierbaer leven,
By al de Sterren, Son en Maen,
Dat gy my nooyt en sou begeven,
In Eeuwigheyd niet van my gaen:
Maer ag! waer zijn die trouwe reden?
Sy zyn vervlogen met de wind,
En hoort na klagten nog gebeden,
En laet mijn zugten met mijn Kind.
En gaet so schielyk van mijn vlugten,
Trouwlose en trekt uyt het Land,
En agt geen kermen, klagen, sugten,
Maer laet mijn blijven in de schand;
Ag! wie is magtig om te dragen
Dese droeve schanden groot?
Ik heb reden en sal klagen,
Tot het eynde van mijn Dood.
O Dood! wild maer een Eynde maken,
En haeld my uyt dit Tranen Dal,
Op dat ik tog eens mag geraken,
Daer my geen droefheyd treffen zal:
Ik ben van yder een verlaten,
Hebt tog meedogen met mijn Pijn!
Wreeden Dood komt my te baten,
En wild mijn Verlosser zyn.
| |
[pagina 60]
| |
Vaerd wel Wereldt vol Ongenugten,
Vaerd wel dan vrienden kleyn en groot;
Verrader staekt gy maer uw vluchten,
Keerd weerom, want de maeg're dood,
Heeft op my geveld haer Schigten,
'k Verwagt de straf en ben gereed,
Geen ding kan my tog verligten,
Van mijn Smert en groote Leed.
Gy dogters die ook los van zinnen,
Zo ligt geloofd een vals minnaer,
Laet u niet trekken tot het minnen,
Door woorden of door vals gebaer;
En laet u nimmermeer so schenden,
Bewaerd uw eer en uw beste schat,
En spiegeld u aen mijn Elende,
Die tot 'er dood is afgemat.
|
|