Het wydberoemde Overtoompje
(1731)–Anoniem Het wydberoemde Overtoompje–
Auteursrechtvrij
[pagina 57]
| |
Voys: Og lieven beer! wat zal ik nu gaen maken.
HOort na dees klugt,
't Geen ik te kennen geven sal,
is waerd te zyn beschreven,
Luystert met genugt,
Hoe een dienstmeyd
Een barbier heeft bedrogen,
En hem heeft misleyd,
Dat sy gezwind,
Hem door haer lose streken,
Heeft gemaekt met kind.
Een meisje schoon,
Seer net en fraey van leden,
En van trony wel besneden,
Dienden hier om loon,
By een groot heer,
Die maer een eenig zoontje
Had na sijn begeer:
Daer sy gezwind,
So langen tyd mee speelden,
Tot sy raekt met Kind.
Toen was 't verbruyd,
En men was straks mits desen,
Allebey in groote vresen,
Dat 't sou komen uyt:
Men zag in 't kort,
Wel waer 't de Dogter scheelde,
Want haer rok en schort,
Reesen met magt,
So dat den tyd met vrees,
Van haer wierd doorgebragt.
De zoon kogt voort
Dees dogter om met schijven,
Want het moest verholen blijven,
Voor papaetje hoort,
Een zakje met geld,
Daer wierd dit zoete meysje
Haer eer mee hersteld:
En onder schyn,
Zo trok sy na haer land toe,
Vol van smert en pyn.
Heel wel te vreen,
Ging sy voort henen stappen,
Wel wie drommel sou het klappen,
Met de daelders heen,
Na Rotterdam,
Daer sy in korte dagen,
Te bevallen kwam:
Nog boven 't loon,
Wie sou het beter wenschen,
Van een jonge zoon.
Met dit zoete lam,
Na verloop van vier weken,
Komt sy soetjes aengestreken,
Voort na Amsterdam;
En gaet gezwind,
Voort na een barbier treden,
| |
[pagina 58]
| |
Met dit zoete Kind,
En doet haer Klagt,
Mijn alderliefste Schaepje
Dat schreeuwd Nagt en Dag.
Zoet Meester zagt,
Hoe sullen wy dit stellen?
't Heeft twee kleyne gezwellen,
Omtrent sijn Gemagt
O lieven Heer!
Handeld het tog wat zagjes,
Doet het tog geen zeer,
'k Zal hier so lang
Op dese Bank gaen zitten,
Og 't vald my so bang.
Men maekte straks,
Het Kindje uyt sijn Luere,
Ondertussen ging sy schuere,
Moy op haer gemak;
En liet gezwind,
Den Barrebier voort zitten
Met het kleyne Kind;
Die heel verbaest,
Na 't Meysje zat te wagten,
Maer sy had geen haest.
't Was net geklaerd,
Men zogt in alle Wegen,
Ia in hoeke,
Straet en Stegen,
Maer sy was verhaerd:
Dit kleyne Wigt,
Dat schreeuwde om te scheuren,
Den Barbier wierd digt,
Heel onverwagt,
Van yder die het hoorde,
Lustig uytgelagt.
Nu zit dien Sot,
Is 't niet om te betreuren;
Wel wat ziet men al gebeuren,
Tot een yders spot!
Wat zal hy doen?
Hy moet het Kindtje houwen,
En hy moet het voen,
Schoon het hem spijt,
Het is hem van de Heeren
Zelver toegeleyd.
Nu doet dit Wyf
Geduerig niet als klagen,
Zyn dat geen bedroefde plagen
Over dit bedryf?
En dese Vrind
Moet voor de Vaer passeren
Van dit Hoere kindt:
Barrebiertjes al,
Spiegelt u tog te zamen
Aen dit raer geval.
Een Dienstmaegd, is 't niet raer?
die maekt hier door haer list,
Een Chirurgyn met Kind,
dat had hy nooyt gegist.
|
|