Het wydberoemde Overtoompje

[p. 23]

Een aardige ontmoetinge van een jonkman buyten de Rotterdamse Poort, op Batavia.

Stem: Luystert toe gy Venus dieren.

K Om luystert Vrinden met malkander,
Hoe dat ik lest ging om een Wandel,
Buyten de Rotterdamse Poort,
Al na Hansjol was mijn begeeren,
Om mijn Gezelschap te vermeeren,
En mijn wat te vermaken voort.

Ik ben pas hallef weg gekomen,

Een Orenbaey heb ik vernomen,
Pagaeyde mijn van agteren in,
Een mooy Mesliesje boven maten,
Die haren tyd zogt te vermaken,
Al met een Iongman na haer zin.

Zo dra sy my verbey passeerde,

En ik haer reverentie deede,
Iuyst rookte ik een Pijp Tabak,
Sy zeyd' Sinjoor zende my Bonkes,
Daer op so schoot sy my Minnelonkjes,
Haer Bonkes sy aen mijn Pijp op stak.

Sy seyd' fris Ionger Held gepreesen,

Waer gaet gy wandelen dus alleene,
'k Antwoorde Nonye naer Hansjol,
Daer mijn geselschap my doet verwagten,
Nonye ik sou mijn gelukkig agten,
Als mijn gezelschap u dienen kon

Ionkman gy doet mijn presentatie,

Uw fier gelaet staet in mijn Gratie,
Kom treed wat in mijn Orenbaey,
Sy reykte mijn haer sneuw witte handen,
Die ik al met een Kus ontfangde,
Sy plaetste mijn neffens haer zyde neer.

Schoof haer Gordijnen toe ter degen,

En so de Punt Hansjol Passeerde,
Pagaeyde so na Slingerland,
Maer onderwijle vol Minnekoersen,
Gaven malkander het Minnevoedsel,
Tot dat wy kwamen aldaer aen 't Land.

Een Keldertje met Perziaense Wijnen,

Daer toe wat Mangelen en Rozijnen,
Die liet sy komen aldaer aen 't Land,
Sy liet wat Oestertjes kommanderen,
Een Glaesje Wijn sy my presenteerden,
't Was op de gezontheyd al van haer Man.

Ik zey schoon Kind ik zal 't verwagten,

Maer hier schiet iets in mijn gedagten,
Is uwe Man nog verre van hier?
Hy is na Perzia toe gaen Varen,
Voor opper Stierman door de Baren,
My schoome niet voor die nobele kwant.

Sy bragt mijn daer in haer Saletie,

Daer ging sy my een Stoeltje zetten,
Sy deed ontkleden haer Cabaey:
Haer Baeytjes fijne, zag men daer schijnen,
Twee Tepeltjes root als Robijnen,
Het scheen of het Diana zelver waer.

Twee volle Borsjes Appelrond,

Sag ik Vermarmeld met verwonder,
Met Adertjes als Hemels Blaeuw;
Dus zag ik voor mijn heene zwieren,
Haer Oogen branden vol Minnedieren,
Sy vielen op mijn als een Hemels Dauw,

[p. 24]

 

Sy deed haer Slaven gaen na buyten,

 

En haer Vertrek wel vast toesluyten,

 

Sy omhelsden mijn al met een Soen,

 

Haer Beentjes om de mijn gestrengeld,

 

So Vogt ik met dees' zoeten Engel,

 

Mijn Broek Pistooltje hey dat branden los.

 

 

 

Ik schoot op haer so menig malen,

 

Maer sy my rykelik betaelde,

 

Ik had volbragt dat Vrouwtjes Wil,

 

Den Dag kwam aen en wy moesten scheyden,

 

Op Roemer Lake sy my geleyde,

 

So nam ik mijn Afscheyd van dat zoete Lam.

 

 

 

Oorlof Cassaters die so Trouwen,

 

En 't Huys laten een Jonge Vrouw,

 

Al op het schoon Batavia,

 

Een ander blust 'er sijn Minnelusjes,

 

Want het sijn sulke warme Susjes,

 

vergulde Hoorens moetje dragen gaen.