Het wydberoemde Overtoompje

Een nieuw lied van een dolende minnaer,

Op een aangename voys.

ONlangs geleen ging ik bedroeft van Zinnen,
Al langs een Bos daer ik zo eenzaem was,
Ging heen en weder al door 't Bedouwde Gras,
Al om te zien of ik haer vinden kan,
Daer ik om sterf, en nimmer voor geen ander.

Gy Bos en Velde komt tog met my treuren,

En 't Pluym Gediert dat hier so geestig kweeld:
Mijn Hert moet scheuren om dat schoone Beeld,
Daer ik om ley al dees bedroefde Pijn:
Toch ik sterf om haer en nimmer voor geen ander.

Adieu o werelt ik ga u verlaten!

Om dat mijn schoone my niet meer en acht,
O Schoone! veranderd in den nacht,
O Dood wilt mijn toch helpen uyt de pijn:
Toch 'k sterf om haar en nimmer voor een geen ander.