Westland. Jaargang 2

[p. 273]

Mark Decorte
Kinderjaren

De hooge heide en het roerlooze bosch
heb ik doorkruist als kommerloos kind.
Ik liep er en zong met mijn haren los
spelend alleen met den streelenden wind.

Geen stem stoorde de stille rust
van't sneeuwgesprek bij wintertijd,
de zonnetempels van zomerlust
of natte herfst vol treurigheid.

Bij winter witgepruikte boomen,
de sluimer-heide in toeë droom;
en rilde reeën zijn stil gekomen
naar 't schuiloord onder een sparreboom.

Den zang der lent' heb ik waargenomen
toen hupsch het hert op de heide sprong;
toen zwenkend de zwaluw is weergekomen
en 't hart der aarde in de bloemen zong.

Ik zag den storm die de boomen knakte
den sprong van den eekhoorn englensnel,
hoe een haas gejaagd langs de vlakte jakte
en den dans van mijn hart als een jong rebel.

Mijn liefde is wild en diep als het bosch -
mijn hart zoo snel als de vlugge hinde.
Ik loop nu en zing met mijn haren los
om de stem van de woudbloem weer te vinden.