Westland. Jaargang 1

[p. 789]

Hubert van Herreweghen
Sleutelbloemen

Voor T.D.

De Lente is vol van listen en gevaren:
er komt een vroolijk lentekind,
een bloemenmeisje, jong van jaren,
met haren waaiende in den wind,

een jonge boomnimf, een dryade,
een joncvrouw jent, een liefdetooveres,
waarbij men graag gaat met zijn hart te rade
omdat zij lijze spreekt en spelt ons zoet de les.

Dat lentemeisje, een voorjaarsdag tusschen de struiken
stoeit over hellingen, vlucht langs de gracht,
plukt bloemen en laat mij de volle ruikers ruiken,
wij ruiken samen en zij parellacht.

De Lente is speelsch vol listen en vol luimen,
er reikt een meisje een ruiker mij - o gril:
naar rijpe perziken en beursche pruimen
geuren bedwelmend sleutelbloemen in April.

Een oogenblik houdt ons geluk gevangen,
een dartelheid, een argloos spel;
zeven jaar later word ik ziek weer van verlangen
maar alles is voorbij. Vaarwel.

Wat schoon was kan geen tweede maal gebeuren,
maar in het voorjaar elke sleutelbloem in 't kruid,
en in den Herfst van 't rijpe fruit de geuren
smaken naar vreugde - maar het lied is uit.