Westland. Jaargang 1

[p. 120]

Firmin van Hecke
Salvum fac servum Tuum

Ik heb u lauw gediend, Heer, zonder te gelooven.
'k Ben blind en vond geen hond tot gids langsheen de baan.
Zoo ik gezalfd ben en de wijding kwam van boven
Stijgt mijn hosannah toch voor immer onvoldaan.

Mijn arme vruchten rijpten niet in 's hemels hoven,
Waaruit ik niet verdreven ben, doch weggegaan:
Den boom der kennis werd sinds lang de kruin gekloven
En uit de dooden is geen mensch meer opgestaan.

En zoo Gij zijt, en God, kunt gij niet zijn als wij zijn.
Sloeg uw geweldige hand dan 't merk in mijne borst
Dat mij voor eeuwig moet verwijdren uit uw bijzijn?

Gun, voor zijn wrangen durf, en voor al zijn miserie
Aan één die spottend bidt, en meer vraagt dan een korst
't Vereischte bruiloftskleed voor 't feest van 't groot mysterie.