Watapana. Jaargang 2

[p. 2]

[Nummer 6]

[Gedichten Myra Römer]

Pierrot

cirkelen, cirkelen doet de eenzaamheid
dans der dwazen
duizelingwekkend
haast verstikkend
en jij beschermt,
jij bent de wortel
van de kleine

eenzame

zonnebloem

* *

Rots der struikeling
onbegrip, onwetendheid
U is de rots,
waarover ieder
die niet geloven
noch aanvaarden kan,
struikelen zal.

Ik zou....

met steentjes willen gooien
met grote en met kleine
precies willen mikken
in de vensters en de ruiten

de wereld op stelten zetten
iedereen op zijn kop
heerlijk ondersteboven
terwijl ik de boel afbreek

dan lekker hard wegrennen
en springen in zee
waar niemand mij zal vinden
getransformeerd in zeemeermin

Myra Römer

[p. 3]

Dorst

Missisipi en Misouri
de Rijn de Maas de Thames
alle wateren van de wereld
heb ik nu al op

't loopt mij uit de oren
't stroomt mij uit de neus
maar ik blijf met een dorst
die niet te lessen valt

ik wacht nog steeds op jou....

donker de nacht

nat 't water

de rotsen van steen

en jij van mij.

Myra Römer