Vrye Landbouwers Gezangen

[p. 60]

Het huwlyk.

Wys: Men zag Dametas langen tyd.

Zoo de echt hier ooit genoegen geeft,

En nodig is in 't menschlyk leven,

Moet hy, die van den akker leeft,

Reeds in zyn jeugd naar 't huwlyk streeven;

Op dat hy ook dien akker bouw',

Die 't menschdom hier in weezen houw'.

Wat valt den boêr den arbeid zwaar,

Als die niet wordt door vreugd vervangen!

Door vreugd, daar steeds het jeugdig paar,

Naar pligt, vol vuur naar moet verlangen;

Door drift, die hem door de adren speelt,

Waar door hy nutte Kindren teelt.

[p. 61]

 

Dat wellust in het stads gewoel,

 

Door valsche vreugd het hart veraade;

 

Daar zy de onkuischheid kiest ten doel:

 

Die wuftheid komt haar duur te stade,

 

Als ziel en lichaam kwynen moet,

 

En 't naberouw het hart doorwroet.

 

 

 

De landman kuscht zyn lieve vrouw;

 

Hy weet van argwaan noch van listen,

 

Maar blyft zyn braave Neel getrouw,

 

Die nooit iets nuttigs zal verkwisten.

 

Haar onbesmette huwlyks-min,

 

Bevlekte nooit zyn huisgezin.

 

 

 

Dat dus de vrye Burger-Boer,

 

Wil hy ook 't mingenoegen smaaken,

 

Zorg' dat hem nooit de drift vervoer'

 

Om naar 't verboden ooft te haaken!

 

Dat hy naar eene gade tragt',

 

Van welker deugd hy alles wagt.

 

 

 

V.O.