Vrye Landbouwers Gezangen

[p. 32]

De herfst.

Wys: Gy die met my de Jagt bemint.

Komt lustig nu den tyd gereed besteed;
't Wordt winter, 't vee moet overäl, op Stal.
Het land is hun te nat, te koud;
Zy zyn niet langer daar vertrouwt,

Vertrouwt, vertrouwt, vertrouwt.

'k Ben wel voorzien met lyvig hooy, dat mooy,
Te zomer ingewonnen is; dat frisch
Gemaait werdt van het beste gras,
En dit komt my nu schoon te pas,

Te pas, te pas, te pas.

De dorsch-vloer geeft my in de maat veel zaad.
Als zoo de markt gaat naar myn' zin, gewin
Ik zeker zoo veel gelds dit jaar,
Dat ik geen winter word' gewaar,

Gewaar, gewaar, gewaar.

[p. 33]

 

Dan ben ik, naar myn eigen keur, Sinjeur;

 

En rook myn pyp, gerust en stil, waar 'k wil;

 

Of nooi myn buurtjens Jaap en Teun;

 

Of mal en kal wat met myn Pleun,

 

Myn Pleun, myn Pleun, myn Pleun.

 

 

 

Kom breng nu 't Vee maar onder 't dak: gemak

 

En warmte dient het stomme Vee, ook meê:

 

Een braave Boer zorgt voor hun nut,

 

En stalt hen 's winters by zyn hut,

 

Zyn hut, zyn hut, zyn hut.

 

 

 

Met kloekheid dan de tyd gereed besteedt.

 

Het Vee dryft men nu, overäl, naar stal.

 

Het is op 't veld niet meer vertrouwt;

 

Het land is hun te nat, te koud,

 

Te koud, te koud, te koud.