De vrolyke zang-godin, opheffende veelerhande ernstige en boertige gesangen, kusjes en drink-liederen

Afschyd aan Elise

Vois: Dans l'Este je veux faire la guerre, of, 's winters sal men van liefden spreken

1.
Vaar wel Elise, welkers oogen
Wel eer door hare dertelheid
En soet gelonk mijn hert ontogen ⁺
En maakte my mijn vryheid kwyt.

2.
'k Ben moe van langer u te smeken,
Wiens hert soo ydel op u schoon,
In trotse hovaardy ontsteken,
U min my agt te groot een loon.

3.
Vaarwel, mijn hert sal u verlaten,
En uwe hoogmoed, so vol waan,
Met so veel smaad en afkeer haten
Als gy my hebt wel eer gedaan.

+ ‘Mij ontnamen.’

[p. 114]

 

4.

 

Ik meen voortaan mijn vrije sinnen

 

Te voeden met een minnegloed

 

Als om een voorwerp te beminnen

 

Wiens wedermin mijn liefde voed.

 

 

 

5.

 

De min kan my geen vreugde geven

 

So lang sy komt van eene kant:

 

De liefde die het hert doet leven

 

Is wederzijdse minne brand.

 

 

 

6.

 

Ik lag met al de min verdrieten,

 

En al haar ramp die sy besluyt;

 

Mijn min moet wedermin genieten

 

Of andersins schey ik 'er uyt.