De vrolyke zang-godin, opheffende veelerhande ernstige en boertige gesangen, kusjes en drink-liederen

Aan Kloris op haar afzijn

Vois: Sarbande, of, Al wat men doet men kan geen Juffers minnen

1.
Wanneer mijn oog, o Kloris, uw moet derven,
Derfd tegelijk mijn hert sijn vreugd en rust;
Dan kan ik nimmer heil nog troost verwerven,
Dan vliet mijn hoop, mijn blijdschap en mijn lust.
Want alle vreugde
Die my verheugden,
Want alle vreugden
Sie ik uytgeblust.

[p. 105]

 

2.

 

Gelijk de sonneblom, die na de stralen

 

Der gulde son sig altoos draaid en keerd,

 

So moet ik uyt u oog mijn leven halen,

 

Vermids mijn ziel die als haar noord-star eerd,

 

Die al mijn lijden

 

In soet verblijden,

 

Die al mijn lijden

 

In vermaak verkeerd.

 

 

 

3.

 

Ja, geen vermaak kan ooyt mijn hert so raken,

 

Als dat ⁺ het zig in u soet bysijn vind;

 

Dat kan alleen my regt gelukkig maken,

 

Dat is alleen dat al mijn smert verwind:

 

Mits ⁺ gy mijn sinnen

 

Kund regt verwinnen;

 

Mits gy mijn zinnen,

 

Aan u liefden bind.

+ ‘(het vermaak) dat’, etc.

+ ‘Doordat.’