De vrolyke kramer, met Klyn Jans pleizierig en vermakelyk Mars-dragend hondje

Een Lied op het Gelukkig Arriveeren van de Scheeplieden, van ’t Verongelukte Schip, genaamt het Huis in ’t Bosch, Gecommandeerd door de Manhafte Zee-Captein Steenis.

Vois: Wel wat heeft de Min Vermoogen.

ZOu men nu van Vreugd niet Zingen,
Zou men niet Dank-toonen Zingen,
Zou met nu niet op de Baan,
Met ons Amstel Lievelingen,
Vrolyk nu ten Ryen gaan.

Schoon Heer Steenis door Ongelukken,

Kiel en Mast en Raa verloor,
’t Geen ons droevig klonk in ’t Oor,
Wyl ’t Lands Schip brak heel aan stukken
Stiet en sloeg heel midden door.

’t Was op de Kust van Barbaryen,

Daar den Turk Voerd het Gebied,
Daar men nooit Verloszing ziet,
Uit zyn wreede Slavernyen,
Daar Troost Hoop en Bystand vliet.

[p. 93]

 

Van den Turk heel Slaafs gekregen,

 

Kwam ’t grootmagtig Engeland,

 

De Consul van dat magtig Strand,

 

Tot zyn hulp en dienst genegen,

 

Voed haar in die droeve Stand.

 

Ons Grootmogende lieve Heeren,

 

Die voor dierbaare Vryheid staan,

 

Konde nooit beschouwen aan,

 

Waarde Vaderen in ’t Regeeren,

 

Dat haar volk zou onder gaan.

 

Zy besteeden Neerlands gaven,

 

Maken Vree by dat Geslagt;

 

Slaverny is hier veragt,

 

Dit is werk voor alle Braven,

 

Zo is ’t Volks heil volbragt.

 

Lieve Land-en Stadgenooten,

 

Welkom in uw Vaderland;

 

Denkt een nooit volprezen Hand,

 

Heeft u van uw Boey Ontsloten,

 

Eerd de zeven Pylen Band.

 

Laten nu uw Echt-Vrindinnen,

 

Kinders die zyn veel in tal,

 

Lof verkonden overal,

 

Dat zy Neerlands heil Beminnen,

 

’t Geen voor eerst niet einden zal.

 

Zo Oranje blyft in ’t Leven,

 

Groeid en Vreugd voor Land en Kerk,

 

Dankt hem die ook in dit Werk,

 

’t Roer hem heeft in de Hand gegeven,

 

Dat ’s Lands Vad’ren magt versterkt.

 

Gy weet wat het is te zeggen,

 

Als men dierbaare Vryheid mist,

 

Veelen zyn daar in vergist,

 

Dog gy kunt het haar uitleggen,

 

Het is buiten ’t Net Gevist.

 

Nog eens Welkom lieve Vrinden,

 

Die ’k met Tranen heb Beschreid;

 

Dank de eeuwige Majesteit,

 

Met opregte Prins Gezinden,

 

Leeft en Sterft vol Zaligheid.

 

Dat ’s myn Bee,

 

Myn Hoop en Smeken,

 

Ongelukkig en nu hersteld,

 

Slaverny toont zyn Geweld,

 

Maar de Leeuw op ’t eersten Teken,

 

Band die Dwingland uit het Veld.