De vrolyke kramer, met Klyn Jans pleizierig en vermakelyk Mars-dragend hondje

(ca. 1780)–Anoniem Vrolyke kramer, De– rechtenstatus


Amoureus Lied, van een Minnaar en s’Jaquelyn.
Voys: Bais qu’un s’il vous plaira. OCh! lieve s’Iaquelyn, myn holle bolle Meisje, myn Broek raakt uit de Plooy, Als ik je maar aanzie En met myne Hand, Raak aan jou blanke Vleisje En met myn and’re Hand, Tast boven aan uw Knie, Dan zwelt myn heele Lyf, myn Aanzigt staat zo styf, Ia brand gelyk een Oven, och! myn lieve s’Iaquelyn, Wat doed gy my een Pyn. Als gy des Avonds dan, Legt op uw Ledikantje, Zo roep ik wat ik kan, Och! mogt ik by u zyn, Hoe zoud gy zoete Meid, hoe zoud gy s’Iaquelyntje, Dan heelen al myn Pyn? Hoe zou die kleine Guit, zyn Pyltjes schieten uit En maken geen Geluit, Cupido ’t jonge Quantje, Och! myn lieve s’Iaquelyn, Wat doed gy myn een Pyn. Als ik dan ’s Morgens vroeg, denk op uw lieve Kusjes, Zo komt my in de Zin, hoe dat ik al de
[pagina 14]
Nagt, Gedroomt heb hoe ik u, Gehad heb tot myn Lusjes En wat al Zoetigheid, Gy my hebt toegebragt, Hoe dat wy alle bey, Als de Meisjes in de Mey, In ’t groene Gras neer lagen: Och! myn lieve s’Iaquelyn, Wat doed gy my een Pyn. ’k Wil dan geen Uurtje meer, myn s’Iaquelyn ontbeeren: Ach! lieve s’Iaquelyn, had ik u tot myn deel, Wat zou Cupido ons al minne Kunsjes leeren, Van Zoentjes en Gevoel En allerley Gestreel: Die Vreugd zo lang verwagt, Zie ik nu van dezen Nagt, ons Liefde zal vermeeren: Och! myn s’Iaquelyn myn Vreugd, hoe zoet is uwe Ieugd.