| |
| |
| |
Vryheid boven.
Op een bekende Wys.
De God van Neêrland wet het zwaard,
Om 't schelmse rot te treffen;
Leeft des, ô Patriot! bedaard,
U redden uit uw zwaare druk,
Volmaken uw vertrapt geluk,
En u, schoon nu verschoven,
Doen roepen, Vryheid boven.
Dan zal die 't Recht in Neêrland schend,
Geen schuilplaats kunnen vinden,
Dan zal men op deez' vryen grond,
't Vervloekt Geweld verslinden;
Dan zal een brave Patriot,
Op 't sterkst aan 't Wettig Recht verknogt,
Dog nu op 't snoodst verschoven,
Weer roepen, Vryheid boven.
| |
| |
Dan zal geen Vaderlandsch Regent
Meer op zyn Eerstoel beven,
Maar elk die Recht en Vryheid kent,
Zal willig met hun sneven;
Dan zullen wy met Vader Hooft,
Osschoon nu van zyn Post beroofd,
En met hem 't Recht verschoven,
Weer roepen, Vryheid boven.
Dan zal geen Leeraar van de Kerk,
Meer schromen voor 't Godsdienstig werk,
Aan 't Hoogst begrip verbonden;
Dan zal hy meer naar Jesus Leer,
Tot heil van 't Volk - en tot Gods Eer,
Als niets zyn drift zal doven,
Gaan preeken, Vryheid boven.
Dan zal den Koopman, Neêrlands stut,
Verheugd, met dapp're schreden,
En Land en Vreemdeling tot nut,
Als Vry de Beurs optreden;
| |
| |
Dan zal hy tot der Britten spyt,
Dien Vyand die hem steeds benyd,
Van al zyn macht beroven;
En juichen Vryheid boven.
Dan zal elk in zyn eigen staat,
De vreugd der Vryheid smaken,
En, wars van vloekb're Eigenbaat,
Voor Neêrlands Vryheid waken;
Dan zien we eens dien gulden Eeuw!
Dat Hollandsch langgtergde Leeuw,
Eens eind'lyk opgestoven,
Zal brullen; Vryheid boven.
Dan zal het Vaderland, verblyd,
Dien God van Neêrland eeren,
En hy, die ons het heil benyd,
Zich zelfs van spyt verteeren;
Terwyl steeds hier den Patriot,
Hotzeer men hem vervolgd, bespot,
Den God zyns heils zal loven,
En bidden, Vryheid boven.
| |
| |
Dien Dag, hoe zeer men hem verdoemt,
Genaakt met rasse schreden,
Daar 't braafste Volk 't Vooruitzicht roemt,
Wien Recht men ziet vertreden:
ô God van Neêrland zyt gereed
Tot hulp, herstel ons aller leed,
Niets kan uw Macht verdoven;
Zo komt weer Vryheid boven.
|
|