De vrolyke zanger

Goud en min.

Wys: Men zag Dametas langen tyd.

1.

HOe zeer de fiere Minne God

Het hart een 's Minnaars ook kan dwingen,

Het goud kan toch, veel al, zyn lot

Nog veel meer dan de Liefde dwingen,

[p. 16]

 

Want hoe het hart van min ook blaakk', bis.

 

Het goud blyft meest de groote zaak.

 

2.

 

Al is een Meisje sier en schoon,

 

Maar misgedeeld van gouden schyven,

 

Die een veel minder stelt ten toon,

 

Hoe vaak kan zulks de keus niet styven,

 

Voor haar, die 't blinkend goud bezit, bis

 

Daar schoonheid mist haar zuiver wit.

 

3.

 

En vryt een Jongman, zonder geld,

 

Een voorwerp, schoon van lyf en leden,

 

Daar hy zyn Zinn' op heeft gesteld,

 

Al is hy nog zoo fraai van Zeden

 

Een oud' maar ryke woekenaar, bis.

 

Brengt haast zyn hoop in groot gevaar.

 

4.

 

Dus, wat m' ook van de kracht der min,

 

Van haar geduchte magt mag roemen,

 

Het goud neemt vaak de harten in

 

Voor iets, dat m' anders fluks zou doemen

 

Dus wat m' ook roemt van liefde en zin, bi[s]

 

Het goud gaat, veel al, boven min.

EINDE.