De vrolyke prinsman, zingende allerhande nieuwe liederen

[p. 76]

Een Nieuw Lied.

Op een Aangenaame Wys.

Waak op, ô Neêrlands droevig Volk,
want nu verdwynt die donkre wolk,
Daar Neêrlands Vorst uw grond betreedt,
En brengt op nieuw een zoete vreed',
De Oranje-zon, vol glans en luister,
Ryst vrolyk uit het naare duister.
Men ziet dat haat en nyd verdwynt,
Wanneer de zon van voorspoed schynt,

De Oranje-boom zal lustig bloeijen,

Tot spyt van zyn Vyanden groeijen,
Zo lang als Neêrland Neêrland is,
Zo bloeit Oranje groen en fris,
Myn mond zal Neêrlands Vorst toejuigen,
Myn hert hem lof en dank betuigen,
Ja, zonder schroom, in Neêrlands Hoven
Roep ik vry uit, Oranje boven!

Laat nu ons hart in vreugd zig leiden,

En het hoezée ter eere weiden
Van 's Prinsen Huis en 't Vaderland,
Waar aan ons hart reeds is verpand.
Zo lang 'er leeven in my voed
Veragt ik nooit het Oranje-bloed.

[p. 77]

 

Lang leeft de Vorst van Brandenburg,

 

Die zig aantrok des Neêrlands zorg,

Zyn Koninglyke Majesteit,

Die ons voor neêrlaag heeft bevryd,
Die ons land brengt in rust en vreê;
Door het zenden van zyn Armée,
En maakt het Prinse-volk nu vry
Van Achitofels razerny.
Dus roept myn hart Oranje boven,
Waar voor ik hem altoos zal looven.