De vrolyke prinsman, zingende allerhande nieuwe liederen

Vreugde-zang, op de Verjaaring van de Prins van Oranje.

Wys: Wat word ons al vreugd gegeeven.

Alle druk is nu verdreeven,
Wy door Gods gunst 't heil beleven,
Wy ontmoeten Willem bly,
Weer in Hollands Tuin ten rei.

Niemant weet nu weer van kommer,

Ider rust nu onder 't lommer
Van den schoone Oranje Stam, bis.
Waar door 't Land in Vryheid kwam

Schenk een glaasje dat we eens drinke

Ja dat wy eens vrolyk klinke,
't Gaatje voor, Hoezée, Hoezée, bis.
Lang leef Willem nog in vreê.

ô Wie zou niet vrolyk zingen,

't komt van zelfs de borst uitdringen
Willems lof en bly Hoezée, bis.
Roept nu elk in Land en Steê.

Ieder draagt Oranje Strikken,

't geen ons weder doet verkwikken,
Of ook een Oranje Bloem, bis.
't Geen wy eerst niet dorsten doen.

[p. 42]

6.

 

Nu is weer de tyd geschaapen,

 

Dat wy mogen vreugde raapen,

 

Vreugde past nu onder een,

 

Voor Oranjes waardigheên.

Heden is de tyd gekomen

Dat men vry, en zonder schroomen,
Onze Braave Prins verjaard, bis.
'k Wensch hy nog lang word gespaard.

Maar laat ons nog eerst eens drinken,

Met volle Bookaale klinken,
Ook op welstant van den Staat, bis.
Die zig met Oranje paart.

Vlegt ter eere Bloeme-Kranssen,

Vol Oranje, nu aan 't dansfen,
Maaktze aan de Eereboog, bis.
Dog ter deegen vast om hoog.

Moet men niet verwondert weezen,

De Oranje kleur gepreezen,
Ziet aan 's Hemels trans zo hoog, bis.
Mede in den Regenboog.

Wilt nu vrolykheit betoonen,

En het waarde hoofd bekroonen,
Toont hoe gy de Prins bemind, bis.
En gy zyt Oranjes Vrind.

Door 't Goddelyk Opperweezen,

Ziet men meerder als voor deezen,
't Schynt hoe meer men het verbied,
Hoe meer eer den Vorst geschiedt.