De vrolyke schoorsteenveeger

Zingende onder het vegen, de allernieuwste liederen, die hedendaegs gezongen worden

Een Nieuw Lied.

1.

Ach wat plaagt my myn gedagten,
Terwyl ik nu alleenig zy,
En geen vreugde meer kan wagten,
Ach hemel staa myn liefde by?
Ik wil veel liever voor u sterven,
Als altoos alleen te zyn,
Schoon ‘k nu deze plaats moet derven,
Alwaar ons liefde plag te zyn.

2.

Maar ik wil geen liefde derven;
Want gy ook beklaeglyk zyt,

[p. 30]

 

Ik wil veel liever voor u sterven,

 

Ten spyd van al die het benyd,

 

Ik laat den vynsaart praaten,

 

‘k heb geen valsheid in myn gemoed,

 

Wat kan het zulke Mensen baaten,

 

Die al hun naasten treuren doet.

 

3.

 

Ik hoop gy zult my weer doen leven,

 

Vroolyk vergenoegt en bly;

 

Dan zal men den glans doen sneeven,

 

En verfoeye de valscherny,

 

Dan zal ik den hemel smeeken,

 

En bidden dan die grooten goon?

 

Dat hy wil al myn gebreeken,

 

Veranderen in een beter lot.

 

4.

 

’t Opregt gemoet kan myn behagen,

 

De valsheid heb ik steeds gehaat,

 

Ik slyd nu vergenoegd myn daagen,

 

Myn scheeld niet wat de wereld praat,

 

Of zy my lasteren of roemen?

 

‘k Trek my zulks in ‘t minst niet aan,

 

Schoon elk myn verdriet wil noemen,

 

‘k Laat zulke menschen maar begaan.

 

5.

 

‘k Beklaeg met regt al die my haaten,

 

Ik heb geen valschheid in myn gemoed,

 

Wat sterveling kan zulks baaten,

 

Die zyn naasten verdriet aan doet.

 

Ik wil u de fout vergeven,

 

En dragen u nog vriendschap toe,

 

Ik zal voortaan voorzigtig leren,

 

’t Zy waar ik gaa of wat ik doe.

[p. 31]

 

6.

 

Ik zal ten spyd van u dan toonen,

 

Zoo lang myn oogen oopen staan,

 

Dat dankbaarheid in ’t hart kan woonen,

 

Voor een die ongevynsd kan gaan,

 

En komt de nyd my al aanranden

 

En kwest myn goeden naam en eer,

 

Ik schrik niet voor dat dier zyn tanden,

 

Ik kan my zelfs wat baat my meer.

 

7.

 

De vriendschap kan my ’t best behagen,

 

Het is de band der waare deugd,

 

De vriendschap doet malkander draagen,

 

Verkwikt myn hart, vernieuwt myn Jeugd;

 

Zou ik zonder u dan leven?

 

Ik was wel haast in druk versmoord?

 

Ik wil hem graag een Schryfbrief geven,

 

Aan een die nooit die deugd bekoord.